"Қазақстан Республикасында психиатриялық көмек көрсетуді ұйымдастыру стандартын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2016 жылғы 8 ақпандағы № 95 бұйрығына өзгерістер енгізу және кейбір бұйрықтардың күші жойылды деп тану туралы

Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің 2018 жылғы 24 қыркүйектегі № ҚР ДСМ-17 бұйрығы. Қазақстан Республикасының Әділет министрлігінде 2018 жылғы 30 қазанда № 17632 болып тіркелді. Күші жойылды - Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің 2020 жылғы 30 қарашадағы № ҚР ДСМ-224/2020 бұйрығымен.

      Ескерту. Күші жойылды - ҚР Денсаулық сақтау министрінің 30.11.2020 № ҚР ДСМ-224/2020 (алғашқы ресми жарияланған күнінен кейін күнтізбелік он күн өткен соң қолданысқа енгізіледі) бұйрығымен.

      "Халық денсаулығы және денсаулық сақтау жүйесі туралы" Қазақстан Республикасының 2009 жылғы 18 қыркүйектегі Кодексінің 7-бабы 1-тармағының 6) тармақшасына сәйкес БҰЙЫРАМЫН:

      1. "Қазақстан Республикасында психиатриялық көмек көрсету стандартын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2016 жылғы 8 ақпандағы № 95 бұйрығына (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде 2016 жылғы 5 наурызда № 13404 болып тіркелген, "Әділет" ақпараттық-құқықтық жүйесінде 2016 жылғы 30 наурызда жарияланған) мынадай өзгерістер енгізілсін:

      көрсетілген бұйрықтың тақырыбы мынадай редакцияда жазылсын:

      "Қазақстан Республикасының халқына психикалық денсаулық саласында медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру стандартын бекіту туралы";

      1-тармақ мынадай редакцияда жазылсын:

      "1. Қоса беріліп отырған Қазақстан Республикасының халқына психикалық денсаулық саласында медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру стандарты бекітілсін.";

      көрсетілген бұйрықпен бекітілген Қазақстан Республикасында психиатриялық көмек көрсетуді ұйымдастыру стандарты осы бұйрыққа 1-қосымшаға сәйкес жаңа редакцияда жазылсын.

      2. Осы бұйрыққа 2-қосымшаға сәйкес Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігінің кейбір бұйрықтарының күші жойылды деп танылсын.

      3. Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігінің Медициналық көмекті ұйымдастыру департаменті Қазақстан Республикасының заңнамасымен белгіленген тәртіпте:

      1) осы бұйрықты Қазақстан Республикасы Әділет министрлігінде мемлекеттік тіркеуді;

      2) осы бұйрықты мемлекеттік тіркеген күннен бастап күнтізбелік он күннің ішінде қазақ және орыс тілдеріндегі электрондық түрдегі оның көшірмесін Қазақстан Республикасы нормативтік құқықтық актілерінің Эталондық бақылау банкіне ресми жариялау және қосу үшін "Республикалық құқықтық ақпарат орталығы" шаруашылық жүргізу құқығындағы республикалық мемлекеттік кәсіпорнына жіберуді;

      3) осы бұйрықты ресми жариялағаннан кейін Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігінің интернет-ресурсында орналастыруды;

      4) осы бұйрықты мемлекеттік тіркегеннен кейін он жұмыс күні ішінде Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігінің Заң қызметі департаментіне осы бұйрықтың 1), 2) және 3) тармақшаларымен көзделген іс-шаралардың орындалуы туралы мәліметтерді ұсынуды қамтамасыз етсін.

      4. Осы бұйрықтың орындалуын бақылау Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау вице-министрі Л.М. Ақтаеваға жүктелсін.

      5. Осы бұйрық алғашқы ресми жарияланған күнінен кейін күнтізбелік он күн өткен соң қолданысқа енгізіледі.

      Қазақстан Республикасының
Денсаулық сақтау министрі
Е. Біртанов

  Қазақстан Республикасы
Денсаулық сақтау министрінің
2018 жылғы 24 қыркүйектегі
№ ҚР ДСМ-17 бұйрығына
1-қосымша
  Қазақстан Республикасы
Денсаулық сақтау және
әлеуметтік даму министрінің
2016 жылғы 8 ақпандағы
№ 95 бұйрығымен
бекітілген

Қазақстан Республикасының халқына психикалық денсаулық саласында медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру стандарты

1-тарау. Жалпы ережелер

      1. Қазақстан Республикасының халқына психикалық денсаулық саласында медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру стандарты (бұдан әрі – Стандарт) "Халық денсаулығы және денсаулық сақтау жүйесі туралы" Қазақстан Республикасының 2009 жылғы 18 қыркүйектегі Кодексінің (бұдан әрі – Кодекс) 7-бабы 1-тармағының 6) тармақшасына сәйкес әзірленген.

      2. Стандарт халыққа психикалық денсаулық саласында медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуге қойылатын жалпы талаптар мен қағидаттарды белгілейді.

      Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар пациенттерге медициналық-әлеуметтік көмекті ұйымдастыру және көрсету тәртібі Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2015 жылғы 28 сәуірдегі № 285 бұйрығымен (Қазақстан Республикасының нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 11226 болып тіркелген) бекітілген Әлеуметтік мәні бар аурулардан зардап шегетін азаматтарға ұсынылатын медициналық-әлеуметтік көмек көрсету қағидаларына сәйкес регламенттеледі.

      3. Осы Стандартта пайдаланылатын терминдер мен анықтамалар:

      1) динамикалық байқау тобы – пациенттерді диагностикалық және емдеу іс-шараларын таңдау кезінде дәрігердің тәсілін айқындайтын топтарға бөлу;

      2) медициналық-әлеуметтік көмек – тізбесін уәкілетті орган айқындайтын әлеуметтік мәні бар аурулармен ауыратын азаматтарға көрсетілетін медициналық және әлеуметтік-психологиялық көмек;

      3) медициналық-әлеуметтік оңалту – жұмысқа араластыру, отбасылық және қоғамдық өмірге қатыстыру үшін медициналық, әлеуметтік және еңбек іс-шараларын кешенді пайдалану арқылы психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар науқастар мен мүгедектердің денсаулығын қалпына келтіру;

      4) психикаға белсенді заттар (бұдан әрі – ПБЗ) – бір рет қабылдаған кезде адамның психикалық және дене функцияларына, мінез-құлқына әсер ететін, ал ұзақ тұтыну кезінде психикалық және тәни тәуелділік туындататын синтетикалық немесе табиғи заттар;

      5) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар науқастарды динамикалық байқау-психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар науқастар денсаулығының жай-күйін жүйелі байқау, сондай-ақ динамикалық байқаудың тиісті топтарында бұл байқаудың нәтижелері бойынша қажетті медициналық-әлеуметтік көмек көрсету;

      6) суицид жасау қаупі – өліммен аяқталатын өмірін қасақана қиюға бағытталған әрекет жасау ықтималдылығы;

      7) суицид жасаудың қауіп факторлары – өліммен аяқталатын өмірін қасақана қиюға бағытталған әрекет жасауға әсер ететін жағдайлар.

      4. Медициналық ұйымдардың штаттары Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің 2010 жылғы 7 сәуірдегі № 238 бұйрығымен (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 6173 болып тіркелген) бекітілген Денсаулық сақтау ұйымдарының үлгі штаттары мен штат нормативтеріне сәйкес белгіленеді.

      5. Психикалық денсаулық саласында медициналық-әлеуметтік көмек көрсету мынадай нысандарда жүргізіледі:

      1) амбулаториялық-емханалық көмек;

      2) стационарлық көмек;

      3) стационарды алмастыратын көмек;

      4) жедел медициналық көмек.

2-тарау. Психикалық денсаулық саласында амбулаториялық-емханалық көмек нысанындағы медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру

      6. Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің 2017 жылғы 3 шілдедегі № 450 бұйрығымен (Қазақстан Республикасының нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 15473 болып тіркелген) (бұдан әрі - № 450 бұйрық) бекітілген Қазақстан Республикасында жедел медициналық көмек көрсету қағидаларына сәйкес шұғыл медициналық көмекті талап ететін психикалық және мінез-құлық бұзылуларын қоспағанда, психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға күдіктенген немесе анықтаған кезде МСАК дәрігері:

      1) науқасты сәйкестендіруді;

      2) осы Стандартқа 1-қосымшада көрсетілген 10-шы қайта қаралған аурулардың халықаралық жіктемесі (бұдан әрі – АХЖ-10) бойынша медициналық-санитариялық алғашқы көмектің дәрігерлік персоналының құзыретіне кіретін шектес психикалық және мінез-құлық бұзылулары диагноздары белгіленген кезде ем тағайындауды;

      3) осы Стандартқа 1-қосымшада көрсетілген АХЖ-10 бойынша медициналық-санитариялық алғашқы көмектің дәрігерлік персоналының құзыретіне кіретін шектес психикалық және мінез-құлық бұзылуларының диагноздары ағымдағы жылы алғаш белгіленген жағдайда:

      "Денсаулық сақтау ұйымдарының бастапқы медициналық құжаттамасының нысандарын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің міндетін атқарушының 2010 жылғы 23 қарашадағы № 907 бұйрығымен (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 6697 болып тіркелген) (бұдан әрі – № 907 бұйрық) бекітілген "Өмірінде бірінші рет психикалық ауру диагнозы қойылған науқас туралы хабарламаны" (бұдан әрі – № 089/е нысан) толтыруды;

      Хабарламаны диагнозды белгілеген сәттен бастап 5 жұмыс күнінен кешіктірмей электрондық ақпараттық жүйеге деректерді енгізу үшін аумақтық тіркеу бойынша психикалық денсаулық кабинетінің немесе Бастапқы психикалық денсаулық орталығының (бұдан әрі – БПДО) дәрігеріне жіберуді;

      4) осы Стандартқа 1-қосымшада көрсетілмеген, медициналық-санитариялық алғашқы көмектің дәрігерлік персоналының құзыретіне кіретін АХЖ-10 бойынша адамда психикалық және мінез-құлық бұзылулары диагнозының болуына күдік пайда болған кезде оны диагнозды белгілеу және емдеу үшін аумақтық тіркелуі бойынша психикалық денсаулық кабинетіне немесе БПДО-ға жіберуді;

      5) суицид жасау қаупі бар өз бетімен жүгінген адамды анықтаған кезде немесе психологтар жіберген кәмелетке толмағанды зерттеп-қарау кезінде осы Стандарттың 6-тарауына сәйкес іс-шараларды өткізуді;

      6) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтыруды;

      7) ай сайын, есепті кезеңнен кейінгі айдың 5-күнінен кешіктірмей психиатриялық және мінез-құлық бұзылулары бар науқастардың электрондық тіркеліміне (бұдан әрі – ПНЭТ) және наркологиялық науқастардың электрондық тіркеліміне (бұдан әрі – ННЭТ) жаңадан енгізілгендер бойынша психикалық денсаулық кабинеті немесе БПДО дәрігерімен салыстыру жүргізуді жүзеге асырады.

      7. № 450 бұйрықпен регламенттелген шұғыл медициналық көмек көрсетуді талап ететін психикалық және мінез-құлық бұзылуларын қоспағанда, психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға күдіктенген немесе анықтаған кезде психикалық денсаулық кабинетінің немесе БПДО-ның "психиатрия" (наркология) мамандығы бойынша дәрігері, "балалар психиатриясы" (наркологиясы) мамандығы бойынша дәрігері (бұдан әрі – балалар психиатры (наркологы) дәрігері):

      1) пациентті сәйкестендіруді;

      2) одан арғы тәсілді айқындау үшін пациенттің психикалық жай-күйін бағалауды;

      3) диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес емдеуді тағайындауды (қажет болған жағдайда);

      4) ПНЭТ-те және ННЭТ-те жүгінген адам туралы мәліметтердің болуын тексеруді жүзеге асырады. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары диагнозы алғаш белгіленген жағдайда, оны статистикалық есепке алу тобына енгізе отырып, электрондық ақпараттық жүйеге ақпарат енгізеді, бұрын қойылған психикалық және мінез-құлық бұзылулары диагнозы кезінде және көрсетілген тіркелімдерде мәліметтер болмаған кезде ақпарат енгізеді, ал мәліметтер болса, оларды толықтырады;

      5) БПДО-ның дәрігерлік-консультациялық комиссиясына (бұдан әрі – ДКК) жолдамалар рәсімдейді және психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарда осы Стандартқа 2-қосымшада көрсетілген психикалық және мінез-құлық бұзылулары болған кезде динамикалық байқау топтарына енгізу өлшемшарттары болған кезде деректерді журналға енгізуді;

      6) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды есепке алу қажеттілігі мәселесін шешу жөніндегі ДКК ұйымдастыру үшін амбулаториялық науқастың медициналық картасының көшірмесін БПДО-ның меңгерушісіне жіберуді;

      7) "Медициналық-әлеуметтік сараптаманы жүргізу қағидаларын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2015 жылғы 30 қаңтардағы № 44 бұйрығына сәйкес (Қазақстан Республикасының нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 10589 болып тіркелген) медициналық-әлеуметтік сараптамадан өтуді қажет ететін психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға қатысты қажетті медициналық құжаттаманы рәсімдеуді;

      8) мәжбүрлеп емдеуге жіберу үшін ПБЗ тұтынудың салдарынан психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардың құжатын рәсімдеуді;

      9) МСАК дәрігерінен Хабарлама алғаннан кейін 3 жұмыс күнінен кешіктірмей электрондық ақпараттық жүйеге психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адам туралы ақпаратты енгізуді;

      10) аумақтық тіркелуі бойынша динамикалық байқау топтарына жататын адамдарға динамикалық байқауды жүзеге асырады;

      11) психикалық және мінез-құлық бұзылуларының болу күдігі немесе белгіленген диагнозы бар кезде адамдарды зерттеп-қарауға және (немесе) емдеуге аумақтық ПДО-ға немесе республикалық психикалық денсаулық ұйымына (көрсетілімдері бойынша) жолдама беруді;

      12) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды әлеуметтік-медициналық еңбек ұйымдарына (бөлімшелеріне) жіберуді;

      13) № 907 бұйрыққа сәйкес бастапқы медициналық құжаттаманы жүргізуді;

      14) ПНЭТ-ке және ННЭТ-ке деректер енгізуді; ПНЭТ-пен және ННЭТ-пен біріктірілген медициналық ақпараттық жүйелерге қолжетімділік деңгейін айқындай отырып деректерді енгізуге жол беріледі;

      15) ПНЭТ-ке және ННЭТ-ке жаңадан енгізілген және тұрған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдар бойынша МСАК дәрігерімен салыстыру жүргізуді (ай сайын, есептік кезеңнен кейінгі айдың 5-күнінен кешіктірмей) және көрсетілген ақпаратты аумақтық БПДО меңгерушісіне ұсынуды (ай сайын, есептік кезеңнен кейінгі айдың 10-күнінен кешіктірмей) жүзеге асырады.

      8. Психикалық денсаулық кабинетінің немесе БПДО-ның психиатр (нарколог) дәрігері, оның ішінде балалар психиатры (нарколог) дәрігері суицид жасау қаупі бар адамға консультация беру қажеттілігі болған жағдайда:

      1) МСАК дәрігері орналасқан жерге баруды, орналасқан жер шалғай және бару мүмкін болмаған кезде психикалық денсаулық кабинеті немесе БПДО жағдайларында адамға консультация беруді ұйымдастыруды және жүргізуді;

      2) пациентті сәйкестендіруді;

      3) Кодекстің 123-бабымен регламенттелетін талаптарға сәйкес психиатриялық куәландыруды;

      4) МСАК дәрігерінің медициналық құжаттамасына психиатриялық куәландырудың нәтижелерін енгізуді;

      5) адамда психикалық және мінез-құлық бұзылулары анықталған кезде диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес емдеуді тағайындауды;

      6) МСАК дәрігерімен бірлесіп психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамға байқау жүргізуді;

      7) суицид жасау қаупі бар адамдарда, оның ішінде кәмелетке толмағанда осы Стандартқа 2-қосымшада көрсетілген психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға динамикалық байқауды көрсету үшін есепке алу өлшемшарттары болған кезде оны есепке қою мен динамикалық байқауға арналған іс-шараларды жүзеге асырады.

      9. БПДО-ның психиатр (психотерапевт) дәрігері:

      1) пациентті сәйкестендіруді;

      2) БПДО-ның меңгерушісі, психиатр (нарколог) дәрігері жіберген және өз бетінше жүгінген адамдарға көрсетілімдері бойынша психотерапиялық консультацияны;

      3) есепке алу-есеп беру құжаттамасын жүргізуді;

      4) жүргізілген консультациялар мен психотерапиялық сеанстардың санына байланысты БПДО дәрігерлерімен салыстыруды (ай сайын, есептік кезеңнен кейінгі айдың 5- күнінен кешіктірмей);

      5) ай сайын, есепті кезеңнен кейінгі айдың 10-күнінен кешіктірмей БПДО меңгерушісіне атқарылған жұмыс (консультациялардың, дербес және топтық психотерапиялық сеанстардың саны) туралы мәліметті ұсынуды жүзеге асырады.

      10. БПДО-ның медициналық психологы:

      1) пациентті сәйкестендіруді;

      2) БПДО-ның меңгерушісі, психиатр (нарколог) дәрігері жіберген және өз бетінше жүгінген адамдарға қатысты консультацияны, экспериментальдық-психологиялық зерттеп-қарауды және психикалық-түзету сабақтарын өткізуді;

      3) пациенттерге, пациенттердің туыстарына және медициналық персоналға психикалық профилактиканы, психикалық түзетуді, психологиялық консультацияны;

      4) пациенттерді психодиагностикалық зерттеулер мен диагностикалық байқауды;

      5) медициналық персоналмен медициналық және әлеуметтік психология мәселелері бойынша ақпараттық-білім беру жұмыстарын;

      6) жүргізілетін психологиялық, емдеу және профилактикалық іс-шараларының тиімділігін бағалауды;

      7) есепке алу-есеп беру құжаттамасын жүргізуді;

      8) атқарылған жұмыс бойынша БПДО дәрігерлерімен салыстыруды (ай сайын, есепті кезеңнен кейінгі айдың 5-күнінен кешіктірмей);

      9) ай сайын, есепті кезеңнен кейінгі айдың 10-күнінен кешіктірмей БПДО меңгерушісіне атқарылған жұмыс (консультациялардың, алғашқы және қайта өткізілген экспериментальдық-психологиялық зерттеп-қараулардың, жеке және топтық психикалық-түзету сабақтарының саны) туралы мәліметтерді ұсынуды жүзеге асырады.

      11. Ем-шара кабинетінің мейіргерлерін қоспағанда психикалық денсаулық кабинетінің, БПДО-ның орта медицина персоналы психиатр (нарколог) дәрігердің, оның ішінде балалар психиатры (наркологы) дәрігерінің немесе БПДО меңгерушісінің тапсырмасы бойынша өз құзыреті шегінде:

      1) пациентті сәйкестендіруді;

      2) амбулаториялық науқастың медициналық картасында жаза отырып, науқастарды бірге қабылдауды және қарап-тексеруді;

      3) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды динамикалық байқауға қатысуды;

      4) динамикалық байқау топтарында тұратын психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға үйге барудың белсенді патронажын;

      5) стационардан шығарылғаннан кейін психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардың белсенді патронажын;

      6) салауатты өмір салтын насихаттау мен қалыптастыру мәселелері бойынша халықпен ақпараттық-білім беру жұмыстарын жүргізуді;

      7) санитариялық-ағарту жұмыстарын жүргізуді;

      8) ПНЭТ-ке және ННЭТ-ке деректерді енгізуге қатысуды;

      9) дәрігердің тағайындауы бойынша тегін медициналық көмектің кепілдік берілген көлемі шеңберінде тегін дәрілік заттарға рецептті рәсімдеуді;

      10) шұғыл және жедел жағдайларда дәрігерлік көмек көрсету үшін жақын маңдағы стационарлық ұйымға пациенттерді жеткізуді қамтамасыз етуді;

      11) "Еңбекке уақытша жарамсыздыққа сараптама жүргізу, еңбекке уақытша жарамсыздық парағын және анықтамасын беру қағидаларын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2015 жылғы 31 наурыздағы № 183 бұйрығына (Қазақстан Республикасының нормативтік құқықтық актілерін мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 10964 болып тіркелген) сәйкес ауылдық жерде дәрігер болмаған жағдайда еңбекке уақытша жарамсыздық парағы мен еңбекке уақытша жарамсыздық анықтамасын беруді;

      12) статистикалық есепке алу мен есептілікті, сондай-ақ электрондық нысанда жүргізуді;

      13) статистикалық деректерді талдауды;

      14) тағайындаулар бойынша инъекциялар жүргізуді;

      15) артериялық қысымды анықтауды;

      16) есепке алу-есеп беру құжаттамасын жүргізуді жүзеге асырады.

      12. БПДО-ның емшара мейіргері психиатр (нарколог) дәрігердің, оның ішінде балалар психиатры (наркологы) дәрігердің немесе БПДО меңгерушісінің тағайындауы бойынша:

      1) пациентті сәйкестендіруді;

      2) венаішілік, бұлшықетішілік, тері асты инъекцияларын;

      3) АИТВ инфекциясы мен Вассерман (RW) реакциясына қан алуды;

      4) есепке алу-есеп беру құжаттамасын жүргізуді жүзеге асырады.

      13. БПДО-ның әлеуметтік қызметкері "Денсаулық сақтау саласындағы арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету стандартын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің міндетін атқарушының 2009 жылғы 30 қазандағы № 630 бұйрығына (Қазақстан Республикасының нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 5917 болып тіркелген) сәйкес психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға әлеуметтік көмекті ұйымдастырады және:

      1) есепке алу-есеп беру құжаттамасын жүргізуді;

      2) ай сайын, есепті кезеңнен кейінгі айдың 10-күнінен кешіктірмей аумақтық БПДО меңгерушісіне атқарылған жұмыс (көрсетілген әлеуметтік-құқықтық, әлеуметтік-тұрмыстық, әлеуметтік-еңбек, әлеуметтік-мәдени қызметтер саны) туралы мәліметтерді ұсынуды жүзеге асырады.

      14. БПДО меңгерушісі:

      1) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға медициналық-әлеуметтік көмек көрсету бөлігінде өз бөлімшесінің жұмысын ұйымдастыруды;

      2) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамның диагнозын нақтылау және есепке қою қажеттілігі туралы мәселені шешу үшін ДКК отырыстарын өткізуді;

      3) еңбекке уақытша жарамсыздық сараптамасын және медициналық-әлеуметтік сараптамаға жіберуді;

      4) олардың дұрыс толтырылуын бақылауды қамтамасыз ете отырып, № 907 бұйрыққа сәйкес бастапқы медициналық құжаттаманы жүргізуді;

      5) аумақтық ПДО-ға ұсыну үшін аумақтық қалалық емхана басшысының жетекшілік ететін орынбасарына жиынтық ақпаратты (психикалық денсаулық кабинетінің, БПДО психиатр (нарколог) дәрігерлерінен, психологтардан, әлеуметтік қызметкерлерден деректерді) ұсынуды (ай сайын, есепті кезеңнен кейінгі айдың 15-күнінен кешіктірмей) жүзеге асырады.

      15. Осы Стандартқа 2-қосымшада көрсетілген психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға динамикалық байқау көрсету үшін есепке алу өлшемшарттарына сәйкес психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды есепке алу топтарын белгілеуді, психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды бір топтан басқасына ауыстыруды және динамикалық байқау тобынан алуды кемінде үш психиатр дәрігерден (наркологтан) құралған ДКК жүзеге асырады.

      16. Қазақстан Республикасының шегінде динамикалық психиатриялық байқау (бұдан әрі – ДПБ) немесе динамикалық наркологиялық байқау (бұдан әрі – ДНБ) тобында есепте тұрған пациенттің тұрақты мекенжайы өзгерген жағдайда динамикалық байқау тобы сақтала отырып, тиісті аумақтық БПДО-ға тіркелуін өзгерту жүзеге асырылады.

      Динамикалық байқау тобына енгізілген әрбір науқасқа № 907 бұйрықпен бекітілген "Психикалық (наркологиялық) бұзылулары бар адамды бақылау картасы" (№ 030-2/е нысаны) толтырылады.

      17. БПДО-да амбулаториялық көмек көрсетілетін пациенттерді еңбекпен емдеу шеберханаларына жіберуді БПДО-ның жанынан ұйымдастырылатын дәрігерлік-консультациялық комиссия жүзеге асырады.

      18. Денсаулық жағдайына байланысты еңбек терапиясы қарсы көрсетілім болатын пациенттер, сондай-ақ төменде аталған науқастар:

      1) сексуалдық перверзияларға бейім, әлеуметтенуге қарсы мінез-құлқы бар психопаттар, кверулянттар;

      2) ПБЗ тұтынудан туындаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдар;

      3) ауыр соматикалық немесе инфекциялық аурулардан зардап шегетін психикалық науқастар еңбекпен емдеу шеберханаларына жіберілмейді.

      19. Пациенттердің еңбекпен емдеу шеберханаларында еңбек терапиясынан өту мерзімі тек медициналық-әлеуметтік көрсетілімдер бойынша анықталады.

      20. Санаторийлік-курорттық ұйымдардағы медициналық оңалту:

      1) 1-динамикалық психиатриялық байқау, 2А – динамикалық психиатриялық байқау, динамикалық наркологиялық байқау топтарында тұрған;

      2) жіті сатыда аурулары бар;

      3) асқыну сатысында созылмалы аурулары бар психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға қарсы көрсетілген.

      Өздігінен қозғалуға және өзіне-өзі қызмет көрсетуге қабілетсіз, тұрақты арнайы күтімді қажет ететін, осы тармақтың 1, 2, 3-тармақшаларында көрсетілген қарсы көрсетілімдері жоқ психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдар алып жүрумен санаторийлік-курорттық ұйымдарға жіберіледі.

      21. Санаторийлік-курорттық карта № 907 бұйрықпен бекітілген № 035-1/е нысаны бойынша ДКК қорытындысы болған кезде рәсімделеді.

      22. Динамикалық байқаудан алынған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдар туралы мәліметтер контингенттен шығарылады, бірақ статистикалық көрсеткіштердің есебі үшін ПНЭТ-те, ННЭТ-де сақталады.

      23. Барлық негізгі және бір қосымша өлшемшарттардың болуы қолдаушы алмастырушы терапияны тағайындау үшін:

      1) негізгі өлшемшарттар:

      "Апиындық нашақорлық (F11.2)" диагнозы;

      ақпараттандырылған келісім беру қабілеті;

      жасының 18-ден жоғары болуы;

      2) қосымша өлшемшарттар:

      қойылған АИТВ инфекциясы диагнозы;

      қойылған В, С, D, G гепатиті диагнозы;

      есірткілерді инъекциялық тұтынудың кемінде 3 жылдық расталған өтілі;

      "Апиындық нашақорлық (F11.2)" диагнозымен стационарға кемінде екі рет емдеуге жатқызылу;

      жүктілік көрсетілімдер болып табылады.

3-тарау. Психикалық денсаулық саласында стационарлық көмек нысанындағы медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру

1-параграф. Психикалық денсаулық саласындағы денсаулық сақтау ұйымдарының стационарлық бөлімшелеріне емдеуге жатқызу

      24. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға стационарлық көмек нысанындағы медициналық-әлеуметтік көмек республикалық психикалық денсаулық ұйымының, жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық аурухананың, ПДО-ның стационарлық клиникалық бөлімшелерінде көрсетіледі.

      25. Стационарлық клиникалық бөлімшелерге емделуге жатқызу үшін:

      1) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға стационар жағдайында зерттеп-қарау жүргізуге немесе емдеуге психиатр (нарколог) дәрігердің жолдамасы;

      2) сот-тергеу органдарының, әскери дәрігерлік комиссиялардың жолдамасы бойынша, сондай-ақ адамның өзінің жазбаша өтініші бойынша психикалық және мінез-құлық бұзылулары диагнозын белгілеу үшін стационар жағдайында зерттеп-қарау жүргізу қажеттілігі;

      3) ПБЗ тұтынудан туындаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды мәжбүрлеп емдеу туралы заңды күшіне енген сот шешімі;

      4) Қазақстан Республикасының 2014 жылғы 3 шілдедегі Қылмыстық Кодексінің 93-бабымен (бұдан әрі – ҚР ҚК) көзделген, заңды күшіне енген медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын қолдану туралы сот шешімі негіздеме болып табылады.

      26. Стационарлық клиникалық бөлімшелерге емдеуге жатқызу шұғыл түрде немесе жоспарлы тәртіппен жүзеге асырылады.

      27. Жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық ауруханаға емдеуге жатқызу ҚР ҚК-нің 93-бабы 1-бөлігінің 3) 4) тармақшаларында көзделген медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын қолдану туралы заңды күшіне енген сот шешімі, сот-психиатриялық сараптама актісі және СНМК көшірмесі болған кезде негізінде жоспарлы тәртіппен тәулік бойы жүзеге асырылады.

      28. ПБЗ-ны тұтынудан туындаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды мәжбүрлеп емдеуді және (немесе) медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын жүзеге асыру үшін ПДО-ға емдеуге жатқызу заңды күшіне енген тиісті сот шешімі болған кезде жоспарлы тәртіппен жүргізіледі.

      29. Қазақстан Республикасының 2014 жылғы 4 шілдедегі Қылмыстық-процестік Кодексінің 511-бабымен регламенттелген қауіпсіздік шараларын жүзеге асыру үшін психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды заңды күшіне енген тиісті сот шешімі болған кезде жоспарлы тәртіппен ПДО-ның стационарлық клиникалық бөлімшелеріне емдеуге жатқызу жүзеге асырылады.

      30. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды стационарға емдеуге жатқызу Кодекстің 125-бабына сәйкес жүзеге асырылады.

      31. Стационарлық клиникалық бөлімшелерге емдеуге жатқызудың жалпы қарсы көрсетілімдері:

      1) басқа бейінді стационарларда емдеуді талап ететін басқа аурулардың болуы;

      2) эпидемиологиялық қауіп кезеңіндегі инфекциялық аурулар болып табылады.

      32. Республикалық психикалық денсаулық ұйымының, ПДО-ның стационарлық клиникалық бөлімшелеріне жоспарлы емдеуге жатқызу кезінде клиникалық бөлімшенің, қабылдау-диагностикалық бөлімшенің меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) пациентті сәйкестендіреді;

      2) қолдағы медициналық және басқа да құжаттаманың бар болуын және оны "Стационарлық көмек көрсету қағидаларын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2015 жылғы 29 қыркүйектегі № 761 бұйрығымен (бұдан әрі - № 761 бұйрық) (Қазақстан Республикасының нормативтік құқықтық актілерін мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 12204 болып тіркелген) сәйкестігін тексереді, қажет болған жағдайда регламенттелген және (немесе) қосымша зерттеп-қараудан өтуге жолдама береді;

      3) мұндай бар болған жағдайда емдеуге жатқызу туралы заңды күшіне енген сот шешімінің болуын тексереді;

      4) психикалық және соматикалық жай-күйді, зерханалық-диагностикалық зерттеу нәтижелерін бағалайды, қабылдау-диагностикалық бөлімшенің деңгейінде кезек күттірмейтін көмек көрсету қажеттігін және (немесе) емдеуге жатқызу көрсетілімдері мен қарсы көрсетілімдерінің болуын анықтайды;

      5) алдын ала диагнозды белгілейді, сараланған диагностиканың көлемін, байқау, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдік-диагностикалық шараларды айқындайды;

      6) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады;

      7) пациентті жасырын емдеу кезінде пациенттің аты және тегі, әкесінің аты (бар болған жағдайда), туған күні, тұрғылықты мекенжайы пациенттің айтуы бойынша толтырылады;

      8) Емдеуге жатқызу бюросының порталына ақпарат енгізуді қамтамасыз етеді.

      33. ПБЗ-ны тұтынудан туындаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды жасырын тәртіппен республикалық психикалық денсаулық ұйымының, ПДО-ның стационарлық клиникалық бөлімшелеріне жоспарлы емдеуге жатқызу кезінде клиникалық бөлімшенің, қабылдау бөлімшесінің меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай шараларды жүзеге асырады:

      1) осы Стандартқа 3-қосымшаға сәйкес пациентке медициналық тіркеу кодын береді.

      Бұл код медициналық есепке алу құжаттамасында пациент тегінің орнына толтырылады. Аты мен тегі, әкесінің аты (бар болған жағдайда), туған күні, тұрғылықты мекенжайы пациенттің айтуы бойынша толтырылады;

      2) міндетті және (немесе) қосымша зерттеп-қараулардан өтуге жібереді;

      3) психикалық және соматикалық жай-күйді, зерханалық-диагностикалық зерттеу нәтижелерін бағалайды, қабылдау-диагностикалық бөлімшесі деңгейінде кезек күттірмейтін көмек көрсету қажеттігін және (немесе) емдеуге жатқызу көрсетілімдері мен қарсы көрсетілімдерінің болуын анықтайды;

      4) алдын ала диагнозды белгілейді, сараланған диагностиканың көлемін, байқау, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдік-диагностикалық шараларды айқындайды;

      5) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады;

      6) Емдеуге жатқызу бюросының порталына ақпарат енгізуді қамтамасыз етеді.

      34. Республикалық психикалық денсаулық ұйымының, ПДО-ның стационарлық клиникалық бөлімшелеріне шұғыл көрсетілімдері бойынша емдеуге жатқызу кезінде клиникалық бөлімшенің қабылдау-диагностикалық бөлімшеcінің меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) пациенттерді сәйкестендіреді;

      2) психикалық және соматикалық жай-күйді, зерханалық-диагностикалық зерттеу нәтижелерін бағалайды, қабылдау бөлімшесінің деңгейінде кезек күттірмейтін көмек көрсету қажеттігін және (немесе) емдеуге жатқызу көрсетілімдері мен қарсы көрсетілімдерінің болуын анықтайды;

      3) алдын ала диагнозды белгілейді, сараланған диагностиканың көлемін, байқау, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдік-диагностикалық шараларды айқындайды;

      4) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады;

      5) Емдеуге жатқызу бюросының порталына ақпарат енгізуді қамтамасыз етеді.

      35. Республикалық психикалық денсаулық ұйымының, ПДО-ның стационарлық клиникалық бөлімшелеріне жоспарлы және шұғыл көрсетілімдері бойынша емдеуге жатқызу кезінде клиникалық бөлімшенің немесе қабылдау бөлімшесінің орта медицина қызметкері, клиникалық бөлімшенің, қабылдау-диагностикалық бөлімшенің меңгерушісінің немесе психиатр (нарколог) дәрігерінің тапсырмасы бойынша төмендегідей шараларды жүзеге асырады:

      1) антропометриялық деректерді өлшейді;

      2) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады;

      3) Емдеуге жатқызу бюросының порталына ақпарат енгізуді қамтамасыз етеді;

      4) дәрігерлік тағайындауларды орындайды (қажет болған кезде).

      36. Жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық ауруханаға жоспарлы емдеуге жатқызу кезінде кезекші дәрігер мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) қолда бар құжаттаманың болуын және сәйкестігін тексереді:

      заңды күшіне енген сот шешімі;

      жеке басты куәландыратын құжат.

      Сот қаулысы шыққанға дейін қамауда отырған адамдарды қабылдау үшін жеке іс пен босату туралы анықтама ұсынады;

      2) пациентті сәйкестендіруді жүргізеді;

      3) психикалық және соматикалық жай-күйді, зерханалық-диагностикалық зерттеу нәтижелерін бағалайды, қабылдау-диагностикалық бөлімшесінің деңгейінде кезек күттірмейтін көмек көрсету қажеттігін және (немесе) емдеуге жатқызу көрсетілімдері мен қарсы көрсетілімдерінің болуын анықтайды;

      4) бөлімшені айқындайды, байқау, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдік-диагностикалық іс-шараларды белгілейді;

      5) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады.

      37. Жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық ауруханаға жоспарлы түрде емдеуге жатқызу кезінде бөлімшенің орта медицина қызметкері кезекші дәрігердің тапсырмасы бойынша мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) антропометриялық деректерді өлшейді;

      2) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады;

      3) санитариялық тазартуды ұйымдастырады;

      4) дәрігерлік тағайындауларды орындайды.

2-параграф. Психикалық денсаулық саласындағы денсаулық сақтау ұйымдарының стационарлық бөлімшелеріндегі емдеу және диагностикалық іс-шаралар

      38. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдар стационарлық клиникалық бөлімшеге келіп түскеннен кейін клиникалық бөлімшенің меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) пациентті сәйкестендіруді жүргізеді;

      2) № 761 бұйрыққа сәйкес медициналық және басқа құжаттаманың болуын және талапқа сәйкестігін тексереді, қажет болған жағдайда негізгі және (немесе) қосымша зерттеп-қараулардан өтуге жібереді;

      3) емдеуге жатқызу туралы заңды күшіне енген сот шешімінің болуын тексереді (ондай бар болған жағдайда);

      4) психикалық және соматикалық жай-күйді, зерханалық-диагностикалық зерттеу нәтижелерін бағалайды, алдын ала диагноз белгілейді, сараланған диагностика көлемін, байқау, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдік-диагностикалық шараларды айқындайды;

      5) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады.

      39. Стационарлық клиникалық бөлімшеге ПБЗ тұтынудан туындаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды жасырын тәртіппен емдеу үшін келіп түскеннен кейін клиникалық бөлімшенің меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) қолдағы медициналық және басқа құжаттаманың болуын және № 761 бұйрықпен сәйкестігін тексереді, қажет болған жағдайда регламенттелген және (немесе) қосымша зерттеп-қаралудан өтуге жібереді;

      2) психикалық және соматикалық жай-күйді, зерханалық-диагностикалық зерттеу нәтижелерін бағалайды, алдын ала диагнозды белгілейді, сараланған диагностиканың көлемін, байқау, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдік-диагностикалық шараларды айқындайды;

      3) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады, бұл ретте аты мен тегі, әкесінің аты (болған жағдайда), туған күні, тұрғылықты мекенжайы пациенттің айтуы бойынша толтырылады.

      40. Адам жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық аурухананың стационарлық клиникалық бөлімшесіне келіп түскеннен кейін клиникалық бөлімшенің меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) пациентті сәйкестендіруді жүргізеді;

      2) психикалық және соматикалық жай-күйді бағалай, байқау, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдік-диагностикалық шараларды белгілейді;

      3) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады.

      41. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адам республикалық психикалық денсаулық ұйымының, жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық аурухананың, ПДО-ның стационарлық клиникалық бөлімшесіне келіп түскеннен кейін медициналық психолог мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) пациентті сәйкестендіруді жүргізеді;

      2) психикалық профилактиканы, психикалық түзетуді, пациентке психологиялық консультацияны жүргізеді;

      3) психодиагностикалық зерттеулер мен диагностикалық байқауды жүргізеді.

      42. Медициналық психолог тұрақты негізде мынадай іс-шараларды да жүзеге асырады:

      1) медициналық персоналды медициналық, әлеуметтік психология саласында оқыту бойынша жұмысты жүргізу;

      2) өткізілетін психологиялық, емдік және профилактикалық шаралардың тиімділігін бағалайды;

      3) есепке алу-есеп беру құжаттамасын жүзеге асырады;

      4) ай сайын, есепті кезеңнен кейінгі айдың 10-күнінен кешіктірмей тікелей басшысына атқарылған жұмыс туралы мәліметті (консультациялардың, алғашқы және қайта өткізілген эксперименталдық-психологиялық тексерулердің, жеке және топтық психотүзету сабақтарының саны) ұсынады.

      43. Республикалық психикалық денсаулық ұйымының, жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық аурухананың, ПДО-ның стационарлық клиникалық бөлімшесіне психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адам келіп түскеннен кейін мейіргер мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) антропометриялық деректерді өлшейді;

      2) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады;

      3) дәрігерлік тағайындауларды орындайды.

      44. Қажет болған жағдайда медициналық-әлеуметтік, еңбекпен оңалту еңбекпен емдеу шеберханаларында жүргізіледі.

      45. Стационарлық емдеудегі және еңбекпен емдеу шеберханаларда медициналық-әлеуметтік, еңбекпен оңалтуды өтетін пациенттер дәрі-дәрмектік емдеуді және тамақтануды жалпы негізде стационардың тиісті бөлімшелерінде алады.

      46. Еңбекпен емдеу шеберханаларында еңбек терапиясы курсын аяқтаған пациенттердің жұмысқа орналасуына көмек көрсетіледі.

      47. Еңбекпен емдеу шеберханаларында медициналық-әлеуметтік, еңбекпен оңалтуды өтетін әрбір пациентке медициналық тағайындаулар, ұсынылатын еңбектің түрлері, еңбек терапиясының бағасы көрсетіле отырып, пациент еңбек терапиясы курсын аяқтағаннан кейін БПДО-да берілетін еңбек терапиясын есепке алу картасы ашылады.

      48. Стационарлық емдеуден өтіп жатқан пациенттерді еңбекпен емдеу шеберханаларына еңбек терапиясына жіберуді емдеуші дәрігер жүзеге асырады. ПДО-да емдеуші дәрігер пациенттерді еңбекпен емдеу шеберханаларына жіберу үшін медициналық көрсетілімдерге сәйкес алдын ала іріктеу өткізеді.

3-параграф. Психикалық денсаулық саласындағы денсаулық сақтау ұйымдарының стационарлық бөлімшелеріндегі байқау

      49. Жалпы байқау режимі – бөлімшедегі қозғалысты шектеусіз тәуліктік байқау. Пациенттер үшін жалпы режим:

      1) өзі және айналасындағылар үшін қауіп болмаған;

      2) бөгде адамның көмегінсіз жеке гигиенаны сақтау қабілеттілігі;

      3) осы Стандарттың 52, 53-тармақтарында көрсетілген байқау мен ұстаудың өзге режимін талап ететін психикалық және мінез-құлық бұзылулары мен соматикалық бұзылулары болмаған кезде белгіленеді.

      50. Ішінара емдеуге жатқызу режимі – оны ауруханадан тыс жағдайларға бейімдеу қажеттілігін ескере отырып, күндізгі немесе түнгі уақытта бөлімшеде болу мүмкіндігі. Ішінара емдеуге жатқызу режимін құрамында екі дәрігер бар құрылған дәрігерлік комиссияның (бұдан әрі – ДК) шешімі белгілейді және:

      1) байқау үшін осы Стандарттың 49-тармағымен белгіленген өлшемшарттары болған;

      2) тәуліктік емес бірақ күн сайынғы байқауды талап ететін психикалық жай-күйі тұрақталған кезде ұсынылады.

      Ішінара емдеуге жатқызу режимі сот-тергеу органдарының анықтамалары (қаулылары) бойынша мәжбүрлеп емдеудегі және сараптамадағы адамдар, сондай-ақ соттың шешімі бойынша қауіпсіздік шараларын жүзеге асыру үшін емдеуге жатқызылған адамдар үшін қолданылмайды.

      51. Емдік демалыстар режимі – ауруханадан тыс жағдайларға біртіндеп бейімделу, тұрмыстық және әлеуметтік мәселелерді шешу, сондай-ақ қол жеткізген емдік әсерді бағалау мақсатында бірнеше сағаттан бастап бірнеше тәулікке дейін бөлімшеден тыс жерде болу мүмкіндігі. Пациенттер үшін емдік демалыстар режимі мынадай:

      1) байқау үшін осы Стандарттың 49-тармағымен белгіленген өлшемшарттар болған;

      2) күнделікті байқауды талап етпейтіндей психикалық жай-күйі тұрақталған кезде ұсынылады.

      Емдік демалыстар режимі сот-тергеу органдарының анықтамалары (қаулылары) бойынша мәжбүрлеп емдеудегі және сараптамадағы жіберілген адамдарға қолданылмайды.

      52. Күшейтілген байқау режимі – тәуліктік байқау және бөлімшеден тыс қозғалысты шектеу. Күшейтілген байқау режимі:

      1) өзі және айналасындағылар үшін қауіп төндірмейтін жіті психикалық және мінез-құлық бұзылулары болған;

      2) бөгденің көмегінсіз жеке гигиенаны сақтауға қабілеттілігі;

      3) Осы Стандарттың 53-тармағында көрсетілген байқау мен ұстаудың өзге режимін талап ететін психикалық және соматикалық бұзылулары болмаған кезде пациенттер үшін белгіленеді.

      53. Қатаң байқау режимі – байқау палатасында тәуліктік үздіксіз байқау, медицина персоналының бөлімшеге және одан тыс тұрақты алып жүруі. Пациент үшін қатаң режим:

      1) өзі және айналасындағылар үшін тікелей қауіп;

      2) қауқарсыз болған, яғни тиісті күтім болмаған кезде өзінің өмірлік қажеттіліктерін өзбетінше қанағаттандыра алмаған;

      3) егер адам бақылаусыз қалдырылатын болса денсаулыққа елеулі зиян келтіру ықтималдығы кезінде пациенттер үшін белгіленеді.

4-параграф. Жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық аурухананың стационарлық бөлімшелеріндегі байқау

      54. Жалпы байқау режимі – күн тәртібіне сәйкес бөлімшедегі қозғалысымен, бөлімшеден тыс жерлерде еңбек терапиясына қатысу мүмкіндігімен тәуліктік байқау. Пациенттер үшін жалпы режим:

      1) өзі және айналасындағылар үшін қауіп болмаған;

      2) бөгденің көмегінсіз жеке гигиенаны сақтауға қабілеттілігі;

      3) осы Стандарттың 55, 56-тармақтарында көрсетілген байқау мен ұстаудың өзге режимін талап ететін психикалық және мінез-құлық бұзылулары мен соматикалық бұзылулары болмаған кезде пациенттер үшін белгіленеді.

      55. Күшейтілген байқау режимі – тәуліктік байқау және бөлімше шегінде қозғалысты шектеу. Күшейтілген байқау режимі:

      1) өзі және айналасындағылар үшін қауіп төндірмейтін жіті психикалық және мінез-құлық бұзылулары;

      2) бөгденің көмегінсіз жеке гигиенаны сақтау қабілеттілігі;

      3) осы Стандарттың 56-тармағында көрсетілген байқау мен ұстаудың өзге режимін талап ететін психикалық және соматикалық бұзылулары болмаған кезде пациенттер үшін белгіленеді.

      56. Қатаң байқау режимі – байқау палатасында тәуліктік үздіксіз байқау, медицина персоналының бөлімшеде және одан тыс тұрақты алып жүруі. Пациенттер үшін қатаң режим:

      1) өзі және айналасындағылар үшін тікелей қауіп;

      2) қауқарсыз болған, яғни тиісті күтім болмаған кезде өзінің өмірлік қажеттіліктерін өз бетінше қанағаттандыра алмаған;

      3) егер адам бақылаусыз қалдырылатын болса денсаулыққа елеулі зиян келтіру ықтималдығы кезінде пациенттер үшін белгіленеді.

5-параграф. Психикалық денсаулық саласындағы денсаулық сақтау ұйымдарының стацонарлық бөлімшелерінен шығару

      57. Пациенттің сауығуы немесе психикалық жағдайының жақсаруы бойынша одан әрі стационарлық емдеу талап етілмегенде, сондай-ақ стационарға орналастыру үшін негіздеме болған зерттеп-қарауды, сараптаманы немесе қауіпсіздік шараларын аяқтағаннан кейін стационарлық клиникалық бөлімшелерден шығару жүргізіледі.

      58. Стационарлық клиникалық бөлімшелерден пациентті шығару ерікті түрде, оның жеке өтініші, оның заңды өкілінің өтініші бойынша немесе оны емдеуші дәрігердің шешімі бойынша жүргізіледі.

      59. Стационарлық клиникалық бөлімшелерге мәжбүрлеу тәртібінде емдеуге жатқызылған пациентті шығару ДКК қорытындысы, соттың шешімі, прокурордың қаулысы бойынша жүргізіледі.

      60. Соттың ұйғарымы бойынша медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шаралары мен қауіпсіздік шаралары қолданылған пациентті шығару тек заңды күшіне енген соттың ұйғарымы бойынша ғана жүргізіледі.

      61. Жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық ауруханадан пациентті одан әрі емдеу орнына шығару медицина қызметкерлерінің алып жүрумен жүзеге асырылады. Одан әрі емдеу орнына пациенттің туысқандарының алып жүруіне рұқсат етіледі.

      Науқасты шығару туралы ақпарат мәжбүрлеп емдеу шарасының түрін өзгерту туралы қаулыны шығарған сотқа, тұрғылықты жері бойынша Ішкі істер басқармасына, науқастың туысқандарына жіберіледі.

      62. Стационарлық клиникалық бөлімшеге өз еркімен жатқызылған пациентті егер ДКК Кодекстің 94-бабының 1-тармағында көзделген мәжбүрлеу тәртібінде емдеуге жатқызуға негізді анықтаған жағдайда шығарудан бас тартады. Мұндай жағдайда оның клиникалық бөлімшеде болуы, емдеуге жатқызуды ұзарту және стационардан шығару туралы мәселелер Кодекстің 125-бабының 8, 9, 10-тармақтарында және 128-бабының 3-тармағында белгіленген тәртіппен шешіледі.

      63. Республикалық психикалық денсаулық ұйымының, ПДО-ның басшысы "Стационарлық науқастардың электрондық тіркелімі" порталына деректер енгізуді ұйымдастырады.

      64. Шығарылғаннан кейін стационарлық науқастың медициналық картасы № 907 бұйрыққа сәйкес белгіленген мерзімнің ішінде ұйымның мұрағатында сақталады.

4-тарау. Психикалық денсаулық саласында стационарды алмастыратын нысандағы медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру

      65. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға стационарды алмастыратын нысанда медициналық-әлеуметтік көмек республикалық психикалық денсаулық ұйымының, ПДО-ның күндізгі стационарларында көрсетіледі.

      66. Күндізгі стационарға жатқызу жоспарлы тәртіппен жүзеге асырылады.

      67. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардың күндізгі стационарда ем алуы үшін көрсетілімдер:

      1) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар (субкомпенсация, декомпенсация сатысы) адамның тәулік бойы байқауды талап етпейтін белсенді терапияға қажеттілігі;

      2) тәулік бойы байқауды талап етпейтін жүйк немесе жүйкесипатты деңгейдегі психикалық және мінез-құлық бұзылуларының асқынуы;

      3) тәуліктік стационарда емдеу курсын алғаннан кейін қарапайым өмірлік жағдайларға біртіндеп бейімделу қажеттілігі;

      4) тәуліктік стационарлық байқауды талап етпейтін қарап-тексерулер мен сараптамаларды өткізу.

      68. Күндізгі стационарда ем алуға қарсы көрсетілімдер:

      1) басқа бейіндік стационарларда ем алуды талап ететін ілеспе аурулардың болуы;

      2) жедел көрсетілімдер бойынша стационарлық емдеуді талап ететін психопатологиялық күйлер;

      3) жаппай қалшылдақтық ұстамалардың болуы (айына 1 реттен көп);

      4) эпидемиологиялық қауіпті кезеңдегі инфекциялық аурулар болып табылады.

      69. Күндізгі стационарда емделу ұзақтығы кемінде 30 күнді құрайды.

      Тәуліктік бойы медициналық байқау мен емдеуді талап ететін пациенттің жай-күйі күрт нашарлаған жағдайда ол психикалық денсаулық орталығының тиісті стационарлық бөлімшесіне жатқызылады.

      70. Күндізгі стационарда күнделікті болу уақыты 6 сағаттан кем емес. Күндізгі стационарда психотроптық препараттарды қабылдау уақыты ескеріле отырып, екі мезгіл тамақтандыру көзделеді.

      71. Психикалық және мінез-құлық бұзылуы бар адамды күндізгі стационарға жатқызу кезінде күндізгі стационардың немесе қабылдау-диагностикалық бөлімшенің меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) науқасты сәйкестендіруді жүргізеді;

      2) қолданыстағы медициналық және басқа құжаттаманың бар-жоғын және сәйкестігін тексереді, қажет болған жағдайда регламенттелген және (немесе) қосымша тексерулерден өтуге жібереді;

      3) психикалық және соматикалық жай-күйді, сондай-ақ зертханалық-диагностикалық зерттеулердің нәтижелерін бағалайды, жатқызу үшін көрсетілімдердің және қарсы көрсетілімдердің бар-жоғын анықтайды;

      4) алдын ала диагноз белгілейді, дифференциалдық диагностика көлемін, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқада емдеу-диагностикалау іс-шараларын айқындайды;

      5) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады.

      72. ПБЗ тұтыну салдарынан туындаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамды жасырын тәртіппен күндізгі стационарға жатқызу кезінде күндізгі стационардың немесе қабылдау-диагностикалық бөлімшесінің меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды іске асырады:

      1) осы Стандартқа 3-қосымшаға сәйкес пациентке медициналық тіркеу кодын береді;

      2) регламенттелген және (немесе) қосымша тексерулерден өтуге жібереді;

      3) психикалық және соматикалық жай-күйді, сондай-ақ зертханалық-диагностикалық зерттеулер нәтижелерің деректерін (бар болса) бағалайды, жатқызу үшін көрсетілімдері мен қарсы көрсетілімдердің бар-жоғын анықтайды;

      4) алдын ала диагноз белгілейді, дифференциалдық диагностика көлемін, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқада емдеу-диагностикалық іс-шараларын айқындайды;

      5) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады, бұл ретте науқастың аты мен әкесінің атын (бар болған жағдайда), туған күнін, тұрғылықты мекенжайын науқастың айтыумен толтырады.

      73. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адам күндізгі стационарға келіп түскеннен кейін күндізгі стационардың меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) науқасты сәйкестендірді жүргізеді;

      2) колдағы бар медициналық және басқа да құжаттаманың бар-жоғын және сәйкестігін тексереді;

      3) психикалық және соматикалық жай-күйін, сондай-ақ зертханалық-диагностикалық зерттеулер нәтижелерінің деректерін бағалайды, алдын ала диагноз белгілейді, дифференциалдық диагностика көлемін, емдік тамақтану режимін және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдеу-диагностикалық іс-шараларды айқындайды;

      4) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады.

      74. ПБЗ тұтыну салдарынан туындаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдар жасырын тәртіппен күндізгі стационарға келіп түскеннен кейін күндізгі стационардың меңгерушісі немесе психиатр (нарколог) дәрігері мынадай іс-шараларды іске асырады:

      1) қажет болған жағдайда регламенттелген және (немесе) қосымша тексерулерден өтуге жібереді;

      2) психикалық және соматикалық жай-күйін, зертханалық-диагностикалық зерттеулердің нәтижелерін бағалайды, алдын ала диагноз белгілейді, дифференциалдық диагностика көлемін, байқау режимін, емдік тамақтану және диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес басқа емдеу-диагностикалық іс-шараларын анықтайды;

      3) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады, бұл ретте науқастың аты, әкесінің аты (бар болған жағдайда), туған күні, тұрғылықты мекенжайы науқастың айтыумен жазып алынады.

      75. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдар күндізгі стационарға келіп түскеннен кейін мейірбике мынадай жұмыстарды жүзеге асырады:

      1) антропометриялық деректкрді өлшейді;

      2) № 907 бұйрықпен бекітілген бастапқы медициналық құжаттаманы толтырады;

      3) дәрігердің тағайындауларын орындайды.

      76. Күндізгі стационарда медициналық-әлеуметтік көмек көрсету № 630 бұйрықпен бекітілген денсаулық сақтау саласындағы арнайы әлеуметтік қызметтерді көрсету стандарттарына сәйкес жүзеге асырады.

      77. Күндізгі стационардан шығару пациенттің амбулаторлық емдеуге ауыстыру мүмкін болған, психикалық жағдайы жақсарған немесе ауруынан жазылған, сондай-ақ күндізгі стационарға жатқызуға негіз болып табылған тексеру, сараптама аяқталған кезде жүргізіледі.

      Пациент күндізгі стационардан шыққан күні көшірмесі амбулаториялық науқастың медициналық картасына салынатын пациенттің тұрғылықты жері бойынша алғашқы психикалық денсаулық орталығына жіберілетін эпикриз толтырылады.

      78. Шығарылғаннан кейін стационарлық науқастың медициналық картасы белгіленген мерзім ішінде ұйымның архивінде сақталынады.

5-тарау. Психикалық денсаулық саласында жедел медициналық жәрдем нысанындағы медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру

      79. Жедел көмек жедел мамандандырылған психиатриялық көмек түрінде көрсетіледі.

      80. Жедел мамандандырылған психиатриялық көмек көрсетуді жедел медициналық көмек стансалары немесе ПДО құрамында ұйымдастырылатын мамандандырылған бригадалар жүзеге асырады.

      81. Жедел мамандандырылған психиатриялық көмек қызметі № 450 бұйрықпен регламенттеледі.

6-тарау. Психикалық денсаулық саласында суицидтік мінез-құлық кезінде медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді ұйымдастыру

      82. Амбулаториялық-емханалық ұйымның (бұдан әрі – АЕҰ) учаскелік дәрігері немесе жалпы практика дәрігері өз еркімен көмекке жүгінген немесе психологтар жіберген суицидті мінез-құлқы бар адамдарды анықтаған кезде мынадай іс-шараларды жүзеге асырады:

      1) суицидті жасау тәуекелін бағалау;

      2) байқау мен емдеу жоспарын айқындау;

      3) медициналық құжаттаманы рәсімдеу.

      83. Кәмелетке толмағандардың суицид жасау тәуекелін бағалау үшін тексеру өткізер алдында заңды өкілдерінің рұқсатын алу қажет.

      84. Суицид жасау тәуекелін бағалау үшін тексеруді жүргізуге заңды өкілдердің рұқсат беруі жазбаша түрде еркін нысанда рәсімделіп, медициналық құжатта қалады. Рұқсатты алу мүмкін болмаған жағдайда Кодекстің 94-бабымен регламенттелген өлшемшарттарға сәйкес келетін белгілер болған кезде тәуекелді бағалау олардың келісімінсіз жүргізіледі.

      85. Суицид жасау тәуекелін бағалау үш кезеңде жүргізіледі:

      1) суицид жасау тәуекелін бағалауды өткізу қажеттілігін анықтау;

      2) итермелеуші, күшейтуші және қорғаныс факторларын бағалай отырып, суицид жасау тәуекелі факторларын анықтау;

      3) суицид жасау тәуекелінің дәрежесін анықтау.

      86. Суицид жасау тәуекелін бағалауды өткізу қажеттілігі тексеру кезіндегі психикалық жай-күйді бағалау және анамнестикалық мәліметтер негізінде анықталады.

      87. Психикалық жай-күйді бағалау кезінде мыналарға назар аударылады:

      1) жалпы көрінісі мен мінез-құлқы (психомоторлық жай-күйі мен қажырлық функциясын бағалау – қозу, мелшиіп қалу, таптаурын, жалықтыратын әрекеттер, импульстік (қызуқанды) қылықтар);

      2) эмоционалдық жай-күй (үрей, қорқыныш, мазасыздық, күйгеліктену бағалау; көңіл-күйі – төмендеу (қалыпты қайғы-мұңнан бастап қосалқы клиникалық күйзеліс арқылы күйзеліске дейін), жоғарылау (масаттанудан бастап гипомания арқылы манияға дейін), аралас күйлер (бір мезетте күйзелістік және мания симптомдар), ашу-ыза, долылық, немқұрайлылық; жағдайлық эмоциялардың баламалылығы;

      3) ойлау (ойлау қалпының бұзылуы – оның қарқынының жылдамдауы немесе бәсеңдеуі (шамадан тыс ұсақтық), кешеуілдеу (ой қозғалыстары, ойлаудың кенеттен қиындауы), алаңғасарлық (енжарлық) немесе ыдырау (бөлшектену), мыжғылай беру (стереотиптік (таптаурын) қайталану), обсессиялар (жалықтыратын ойлар); ой мазмұны бойынша ойлау бұзылулары);

      4) қабылдау (бұзылулар – елестеушілік (жоқ нәрселерді бар секілді елестету), қиялдану (бар объектілерді бұрмалап қабылдау);

      5) жоғарғы таным функциялары: жады, шынайылықты қалыпты бағалай алу қабілеті, абстрактілі ойлау мен өзіндік сана-сезім (өзіндік рефлексия) қабілеті, сондай-ақ өзіндік құмарлықты (агрессияшыл, жыныстық) бақылау.

      88. Анамнестикалық мәліметтерді жинау кезінде мыналарға назар аударылады:

      1) ерте балалық шақтан бастап қазіргі таңға дейінгі отбасылық ортасы, оның ішінде үйдегі (тұрмыстық) және (немесе) жыныстық зорлық-зомбылық;

      2) суицид пен психикалық бұзылулардың отбасылық тарихы, оның ішінде маскүнемдік немесе нашақорлық салдарынан туындаған бұзылулар;

      3) суицидтік емес өзін-өзі зақымдаулар;

      4) психикалық дамудың, тұлғалық қалыптасудың, оқу мен кәсіптік қызметтерінің, қызығушылықтар мен құштарлықтардың, отбасылық қарым-қатынастардың ерекшеліктері;

      5) психикалық бұзылудың бар екеніне күдік туындаған, белгілері біліне бастаған кезде олардың психикалық-әлеуметтік факторлармен байланысы;

      6) суицидтік мінез-құлықтың тарихы (егер бар болса) (бұрын орын алған суицид жасау әрекеттерінің саны; әрбір әрекет үшін: қашан орын алды, жағдайлар мен соған түрткі болған факторлар; өзіне-өзі қол салу тәсілі мен оның әлеуетті өлімге әкеп соғуы; анықтау немесе кедергі келтіру қаупін (әрекет үшін) азайтуға және жоспарлауға байланысты қабылданған шаралар дәрежесі; өзіне-өзі қол салу алдында алкогольдік ішімдіктер мен есірткіні қолдануы; зардаптары мен зардаптардың медициналық ауырлығы; әрекетке деген қатынас);

      7) психикалық-әлеуметтік жағдайлар және жақын арада орын алған жоғалтулар (нақты, қабылданбалы немесе әлеуетті): жанына жақын, қымбат жанның немесе тіршілік иесінің өлімі (ардақты адамның, еліктеуге үлгі болатын адамның немес үй жануарының өлімі); қарым-қатынастардың үзілуі, ажырасу немесе бөліну; тұлғааралық дау-дамайлар, күйзелістік немесе аса қолайсыз немесе күрделі қарым-қатынастар; оқудағы қиындықтар, жұмыстан немесе тұрғын үйден айрылу; қымбат жанның немесе тіршілік иесінің ауыра бастауы; қаржылық және заңды қиындықтар; бірнәрсені жоғалтқанына жыл толуы; жаңа жерге көшу);

      8) егер бұрын қойылған диагноз болса, емдеу тарихы (емдеуге жатқызудың алдында қойылған бұдан бұрынғы және қосалқы диагноздар, ауруханаға жатқызылған және басқа емдеу түрлері) және тағайындалған емді қалай ұстанғаны туралы ақпарат жиналады.

      89. Суицид жасау тәуекелінің факторларын анықтау психикалық жай-күй деректері мен анамнез негізінде үш топқа бөлу арқылы жүргізіледі:

      1) бірінші – психиатриялық (психобиологиялық) факторлар;

      2) екінші – психикалық-әлеуметтік ерекшеліктер және (немесе) соматикалық аурулар;

      3) үшінші – демографиялық факторлар.

      90. Бірінші психиатриялық (психобиологиялық) факторларға:

      1) суицидтік ойлар, суицидтік жоспарлар (ағымдағы немесе бұрынғы), өзіне өзі қол жұмсау әрекеттері (болмаған немесе үзілген әрекеттерді қоса алғанда);

      2) психикалық және мінез-құлықтық бұзылулар: үмітсіздік және қозу/үрейлену (оның ішінде ұйқысыздық);

      3) өзіне-өзі қол жұмсаудың отбасылық тарихы жатады.

      91. Екінші (психикалық-әлеуметтік ерекшеліктерге және (немесе) соматикалық ауруларға) факторларға:

      1) балалық шақтағы жағымсыз оқиғалар (балалық шақтағы жарақат (жыныстық зорлық-зомбылық және күш көрсету), басқалар (отбасының бөлінуі, ата-ананы жоғалту, баланың басқа отбасының тәрбиесіне берілуі және т.б.);

      2) ұзақ мерзімдік жағымсыз өмір жағдайлары (оқшаулану, жанұямен нашар қарым-қатынастар, қорқытып-үркіту, созылмалы ауру, АИТВ/ ЖИТС);

      3) жіті психикалық-әлеуметтік күйзеліс (жақын арада жақын адамынан айрылу), күйзелістік оқиға (қарым-қатынастардың үзілуі, ауыр соматикалық ауру туралы диагноздың қойылуы немесе басталуы) жатады.

      92. Үшінші (демографиялық) факторларға:

      1) жыныс:

      ер – көбінесе аяқталған өзіне-өзі қол жұмсау;

      әйел – көбінесе суицидтік ойлар және (немесе) өзіне-өзі қол салу әрекеті;

      2) жас:

      жасөспірімдер және жас ер азаматтар;

      кәрі адамдар (әйел мен ер);

      3) осал аралықтар:

      көктем және (немесе) жаздың басы;

      етеккір келер алды кезеңі;

      4) ерекше топтар:

      суицид құрбанының туысқандары;

      төтенше оқиғалар, апаттар, табиғи дүлей апаттардың құрбандары;

      гетерожыныстық бағыттан ерекшеленетін жыныстық бағыт өкілдері;

      бас бостандығынан айырылған адамдар жатады.

      93. Суицид жасау тәуекеліне итермелеуші факторлар:

      гендік және биологиялық тәуекел факторлары;

      өзін-өзі өлтірудің отбасылық тарихы және психикалық денсаулық мәселелері;

      психикалық бұзылулар;

      ПБЗ тұтыну және (немесе) шамадан тыс тұтыну;

      қызуқанды және агрессияшыл мінез-құлық;

      балалық кезде алынған жарақат.

      94. Қорғаныс факторлары:

      тұрақтылық;

      мәселелерді шешу дағдылары;

      өзін-өзі бағалау;

      көмек іздеу;

      әлеуметтік және отбасылық қолдау;

      діншілдік;

      салауатты өмір салты.

      95. Әлеуетті факторлар:

      күйзелістік өмір оқиғалары;

      суицид жасау құралдарының болуы;

      үмітсіздік;

      психомоторлық қозу;

      психикалық бұзылулардың жіті сатылары;

      қауіпті мінез-құлық болып табылады.

      96. Суицидті жасау тәуекелінің дәрежесін анықтау тәуекел факторларының өзара байланысы негізінде жүзеге асырылады және төмендегідей анықталады:

      1) төтенше тәуекел – суицидтік ойлар болған немесе басқа бірінші және (немесе) екінші және үшінші қауіп факторларымен ілесетін әрекеттер болған жағдайда белгіленеді;

      2) бірқалыпты тәуекел – екінші және үшінші қауіп факторларына ілескен суицидтік ойлар мен әрекеттерді қоспағанда, бір немесе бірнеше бірінші қауіп факторлары болған жағдайда белгіленеді;

      3) төменгі тәуекел – бірінші қауіп факторлары болмаған, екінші және (немесе) үшінші қауіп факторлары болған жағдайда белгіленеді.

      97. Адамда суицидті жасау тәуекелі болған кезде мыналарды қамтитын байқау мен емдеу жоспары құрылады:

      1) терапевтік альянсты орнату және қолдау;

      2) пациенттің қауіпсіздігі мен қауіпсіз ортаны қамтамасыз ету;

      3) емдеу параметрлері мен жоспарын айқындау.

      98. Адамда суицидті жасау тәуекелінің болуы ересектер немесе балалар психиатры (нарколог) дәрігерінен консультациясын алу үшін көрсеткіш болып табылады. Консультацияны ұйымдастыру үшін МСАК дәрігері ауызша түрде психиатр (нарколог) дәрігеріне хабарлайды.

      99. Терапевтік альянсты орнату және қолдау мынадай жолмен жүргізіледі:

      1) суицидтік ойлар мен мінез-құлыққа эмпатиялық (бірге мазасыздану) түрде түсіністік таныту;

      2) шынайы қолдауды қамтамасыз ету және жасөспірімнің өзін жайсыз сезінуі мен қайғыруының деңгейін түсінгенін растау;

      3) сенімді және өзара құрмет қарым-қатынасын орнату;

      4) құпиялылықты қамтамасыз ету (тікелей қауіп төнген жағдайда ата-аналарға (қамқоршыларға) хабарлау қажеттілігін түсіндіре отырып);

      5) өмір сүруге деген құлшынысын арттыру (өмір сүру мен өз-өзіне қол салу арасындағы талас-тартысын зерттеу, суицидке ықтимал баламаларды қабылдауын арттыру);

      6) суицидтік науқастың өзіндік эмоциялары мен реакциясына бақылау (салмақ салатын жауапкершілік сезімі, науқастардың агрессияшыл және сәйкес келмейтін реакцияларына байланысты түңілу, мазасыздық, жоғары қызығушылық, ұстамдылық, ашушаңдық, қашқақтау, теріске шығару, селқостық).

      100. Науқастың қауіпсіздігі мен қауіпсіз ортаны қамтамасыз ету мынадай жолмен жүзеге асырылады:

      байқау мен қолдауды қамтамасыз ету;

      суицидті жасау құралдарына қол жеткізуге шектеу қою.

      101. Емдеу параметрлері мен жоспарын анықтау:

      емдеу аса шектелмейтін, бірақ өте қауіпсіз және тиімді жағдайда жүргізіледі. Емдеу схемасын таңдау мәжбүрлі емдеуге жатқызудан кезеңдік амбулаторлық қаралуларға дейін түрленеді.

      Емдеу параметрлері мен жоспарын айқындау кезінде:

      суицидтік тәуекел дәрежесі;

      ілеспе психикалық және мінез-құлық бұзылулары және басқа аурулар;

      мықты психикалық-әлеуметтік қолдаудың болуы;

      барабар өзіндік көмекті қамтамасыз ету, дәрігермен сенімді кері байланысты қолдау және емдеуде өзара ынтымақтасу қабілеті;

      басқаларға төнетін ықтимал қауіп-қатер ескеріледі.

      102. Емдеу стационарлық, стационарды алмастыратын және амбулаторлық жағдайларда жүргізіледі.

      103. ПДО-да стационарлық ем алу көрсетілімдері:

      1) өз еркімен:

      емдеуге жатқызуды талап етеді – суицидті жасаудың төтенше тәуекелі бар адамда бір немесе бірнеше күшейтуші факторлар болса, қорғаныс факторлары мүлдем болмаса немесе жеткіліксіз болса;

      емдеуге жатқызуға көрсетілім – суицидті жасаудың төтенше тәуекелі бар адамда бір немесе бірнеше күшейтуші факторлар және бір немесе бірнеше қорғаныс факторлары болса;

      емдеуге жатқызу ұсынылады – суицидті жасаудың бірқалыпты тәуекелі бар адамда бір немесе бірнеше күшейтуші факторлар болса, қорғаныс факторлары мүлдем болмаса немесе жеткіліксіз болса.

      2) мәжбүрлі емдеуге жатқызу Кодекстің 94-бабымен регламенттелген белгілер анықталған кезде ғана жүргізіледі.

      104. ПДО стационарына емдеуге жатқызуға қарсы көрсетілімдер осы Стандарттың 31-тармағында көрсетілген өлшемшарттарға сәйкес анықталады.

      105. ПДО-да және МСАК ұйымдарында стационарды алмастыратын ем алуға арналған көрсетілімдер:

      1) осы Стандарттың 67-тармағында көрсетілген көрсетілімдердің болуы және стационарлық емдеуден бас тарту;

      2) суицидті жасаудың бірқалыпты тәуекелі бар адамда күшейтуші және қорғаныс факторларының болмауы.

      106. ПДО-да стационарды алмастыратын ем алуға қарсы көрсетілімдер осы Стандарттың 68-тармағында көрсетілген өлшемшарттарға сәйкес анықталады.

      МСАК ұйымдарында стационарды алмастыратын ем алуға қарсы көрсетілімдер "Стационарды алмастырушы көмек көрсету қағидаларын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2015 жылғы 17 тамыздағы № 669 бұйрығымен (Қазақстан Республикасының нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 12106 болып тіркелген) бекітілген стационарды алмастырушы көмек көрсету қағидаларында айқындалған өлшемшарттарға сәйкес анықталады.

      107. Амбулаториялық ем алуға арналған көрсетілімдер:

      1) суицидті жасаудың бірқалыпты және (немесе) төменгі деңгейі бар адамда күшейтуші факторлардың болмауы, бірақ бір немесе бірнеше қорғаныс факторларының болуы;

      2) ұсынылған стационарлық және стационарды алмастыратын ем алудан бас тарту.

      108. МСАК ұйымдарында суицид жасау тәуекелі бар адамды стационарды алмастыратын және (немесе) амбулаториялық байқау мен емдеуді төмендегі мамандар (емдеу тобының мүшелері) іске асырады:

      1) учаскелік дәрігер немесе жалпы практика дәрігері;

      2) психолог;

      3) психиатр (нарколог) дәрігер.

      109. Стационарды алмастыратын және амбулаториялық емдеуді таңдау кезіндегі сақтану шаралары:

      1) емдеу командасы мүшелерінің байқау кестесін анықтау, оның ішінде пациенттің жай-күйі күрт нашарлаған және (немесе) суицидтік әрекет жасаған кезде жедел ден қою үшін;

      2) пациенттің жанұясын, және/немесе туыстарын, және/немесе достарын, және/немесе заңды өкілдерін (будан әрі – күтім көрсететін адамдар) тарта отырып, науқастың айналасында қауіпсіз жағдайлар орнату.

      110. Суицидті жасау тәуекелі бар адамдарды емдеу:

      1) емдеу командасының бүкіл мүшелерінің психологиялық қолдау көрсетуін;

      2) ағымдағы психикалық-әлеуметтік күйзеліс туғызушылармен жұмысты;

      3) фармакологиялық емдеуді (қажет болған кезде) қамтиды.

      111. Психологиялық қолдау көрсету психологиялық көмектің этикалық принциптері сақтлған кезде жүзеге асырылады, олар:

      1) тілектестік және бағаланбайтын қарым-қатынасты;

      2) адамның нормаға мен құндылықтарға бағытталуын;

      3) кеңестер беруге тыйым салуды;

      4) жеке және кәсіптік қарым-қатынастардың аражігін ажыратуды;

      5) өмір сүру құлшынысы мен суицид жасау арасындағы тартысты пайдалануды;

      6) өмір сүруді жалғастыру себептерін және суицидке баламаларды қарастыруды;

      7) жағымды нәтижеге сенімділік білдіруді;

      8) психикалық денсаулық саласындағы қызметтің маманына көмекке жүгіну мүмкіндігін қарастыруды қамтиды.

      112. Ағымдағы психикалық-әлеуметтік күйзеліс туғызушылармен жұмыс айқын байқалу дәрежесін бағалауды және оларды жою бойынша шаралар қабылдауды байкалу көздейді.

      Психикалық-әлеуметтік күйзеліс туғызушыларға:

      1) ата-аналарының және (немесе) жақын туыстарының аурулары;

      2) қатыгез қарым-қатынас, елемеу және мазақ қылу;

      3) үлгерім мәселелері (жасөспірім үшін);

      4) отбасылық жанжалдар, қарым-қатынастағы қиындықтар, қолдаудың болмауы жатады.

      113. Суицидті жасау тәуекелі бар адамдарды емдеу үшін фармакологиялық құралдар диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес қолданылады.

      114. Дәрігерлік тағайындаулар, емдеу режимі (емдеуге сенім білдіру) сақталмаған жағдайда дәрігер:

      себебін анықтап, төменде көрсетілгендерге қатысты мақсатты сауалнама жүргізуі тиіс:

      1) адамның өз ауруының ауыр екенін және емделудің қажеттілігін мойындауы;

      2) ұсынылған емдеу жоспарын немесе дәрілік құралдар мөлшерлемесін түсінуі;

      3) дәрілік құралдардың жағымсыз әсерлерінің болуы;

      4) қаржылық қиындықтардың болуы.

      Мынадай іс-шараларды жүргізуі тиіс:

      1) терапевтік альянсты құру;

      2) нақты пациенттің қажеттіліктері мен қалауын ескере отырып, емдеу жоспарын қайта қарау;

      3) нақты психикалық бұзылулар туралы оқытуды, дәрілер және олардың жағымсыз әсерлерін, суицидке бейімділігі (суицидтік), суицидтік әрекеттерге немесе психикалық бұзылулар белгілеріне түрткі болатын немесе оларды күшейтетін психикалық-әлеуметтік күйзеліс рөлінің маңыздылығын оқытуды қамтитын психикалық білім беруді жүргізу;

      4) пациентке және (немесе) оған күтім жасайтын адамға телефон арқылы келесі қабылдау, дәрілерді қабылдау жиілігі, терапевтік әсерге қол жеткізу үшін уақыттың қажеттілігі, жағдайы жақсарса да дәрілерді қабылдаудың қажеттілігі, дәрілер қабылдауды тоқтатар алдында дәрігердің консультациясын алу қажеттілігі және проблемалар немесе сұрақтар пайда болған кезде дәрігер көмегіне жүгіну мүмкіндігі туралы еске салу;

      5) қабылдауға келмеген жағдайда, пациентпен және (немесе) оған күтім жасайтын адаммен байланысқа шығу.

      115. Суицидті жасау тәуекелі бар адамды амбулаториялық байқау мен емдеу кезінде АПҰ дәрігері №907 бұйрықпен бекітілген №025/е нысаны бойынша амбулаториялық науқастың медициналық картасын қосымша ашады, оған заңды өкілдерінің (кәмелетке толмаған адамды тексеру кезінде) немесе кәмелетке толған адамның тексеруге келісім беруі немесе бас тартуы, тексеру нәтижелері, заңды өкілдерінің (кәмелетке толмаған адамды тексеру кезінде) немесе кәмелетке толған адамның емдеуге келісім беруі немесе бас тартуы, консультанттардың қорытындылары, байқау мен емдеу бойынша жасалған қадамдар мен әрекеттердің негіздемелері енгізіледі.

      Осы тармақта көрсетілген амбулаториялық науқастың электрондық медициналық карталарын жүргізу кезінде ақпарат жеке қосымшаға енгізіледі, оған тек МСАК дәрігері мен психиатр (нарколог) дәрігері немесе балалар психиатр (нарколог) дәрігері ғана қол жеткізе алады.

7-тарау. Психикалық денсаулық саласында медициналық-әлеуметтік көмек көрсететін денсаулық сақтау ұйымдарының қызметі

      116. Дәрігерге дейінгі амбулаторияда, медициналық-санитариялық алғашқы көмек көрсету орталығында (отбасылық денсаулық орталығында) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды анықтау және қажет болған жағдайда оларды психикалық денсаулық кабинетіне, БПДО-ға немесе ПДО-ға жолдау;

      2) шектес психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды диагностикалау, емдеу;

      3) психикалық және мінез-құлық бұзылуларының даму қаупі бар топтарды қалыптастыра отырып, халық арасында психикалық және мінез-құлық бұзылуының бастапқы профилактикасы.

      117. Аудандық емхананың немесе нөмірлік аудандық емхананың психикалық денсаулық кабинетінде психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) қызмет көрсетілетін аумақта психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді үйлестіру;

      2) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды анықтауға профилактикалық қарап-тексеру жүргізу;

      3) мамандандырылған көмекке жүгінетін адамдарды қабылдау, консультация беру;

      4) қызмет көрсетілетін аумақта психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға динамикалық байқауды жүзеге асыру, пациенттерді динамикалық байқаудың тиісті топтарына уақтылы ауыстыру;

      5) диагностикалау мен емдеудің клиникалық хаттамаларына сәйкес психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды емдеу;

      6) психикалық және мінез-құлық бұзылуларының болуына күдікті деп танылған немесе диагнозы қойылған адамдарға БАПДО, ПДО немесе республикалық психикалық денсаулық ұйымына тексеру немесе емдеу үшін консультация беру мен ауруханаға жатқызуды ұйымдастыру;

      7) психикалық және мінез-құлық бұзылулары диагнозы қойылған адамдардың стационарлық ем алудан бас тарту себептеріне талдау жасау;

      8) үйге патронаждық бақылау жасау мен консультация беруді жүзеге асыру;

      9) № 907 бұйрыққа сәйкес №030-2/е нысаны бойынша психикалық (есірткіден) бұзылысы бар адамды бақылау картасын жүргізу.

      118. БПДО-да психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек төмендегілерді көздейді:

      1) қызмет көрсетілетін аумақта психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға медициналық-әлеуметтік көмек көрсетуді үйлестіру, мониторинг және талдау жасау;

      2) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды анықтауға арналған профилактикалық қарап-тексеру жүргізу;

      3) мамандандырылған көмекке жүгінетін адамдарды қабылдау, консультация беру;

      4) қызмет көрсетілетін аумақта өмір сүретін психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды есепке қою;

      5) қызмет көрсетілетін аумақта психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға қарқынды байқау жүргізу, науқастарды динамикалық байқау топтарына уақытылы ауыстыру;

      6) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға психотерапевтік, психологиялық және әлеуметтік көмек көрсету;

      7) диагностикалау мен емдеудің клиникалық хаттамаларына сәйкес психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды емдеу;

      8) психикалық және мінез-құлық бұзылулардың болуына күдікті деп танылған немесе диагнозы қойылған адамдарға ПДО немесе республикалық психикалық денсаулық ұйымына қарап-тексеру немесе емдеу үшін консультация беру мен ауруханаға жатқызуды ұйымдастыру;

      9) ұзақ мерзімдік және тұрақты аурудан арылуға қол жеткізу, ПБЗ-ға тәуелді адамдарға қолдау көрсету және аурудың қайталануына қарсы терапия қолдануға ынталандыру;

      10) психикалық және мінез-құлық бұзылулары диагнозы қойылған адамдардың стационарлық ем алудан бас тарту себептеріне талдау жасау;

      11) үйге патронаждық бақылау жасау мен консультация беруді іске асыру;

      12) психикалық және мінез-құлық бұзылуларын диагностикалау мен емдеу мәселелері бойынша МСАК дәрігерлеріне, дәрігерлік бейіннің өзге мамандарына консультация беру көмегі;

      13) пациенттердің уақытша еңбекке жарамсыздығының сараптамасы;

      14) қолданыстағы заңнаманың шеңберінде тиісті сұрау салулар бойынша динамикалық байқау үшін есепте болуы және (немесе) адамның психикалық жай-күйі туралы қорытындылар, анықтамалар беру;

      15) медициналық-әлеуметтік сараптамаға, ПБЗ тәуелді адамдарды мәжбүрлеп емдеуге жіберу үшін қажетті медициналық құжаттаманы ресімдеу;

      16) қызмет көрсетілетін аумақтағы психикалық денсаулықты нығайту, өмір сапасын арттыру, халықтың психикалық ахуалының деңгейін жақсарту, оның ішінде психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардың психикалық жай-күйін жақсарту бойынша зерттеулерге қатысу;

      17) халықтың психикалық денсаулық мәселелері бойынша ақпараттандырылуын арттыру жөніндегі іс-шараларды іске асыру;

      18) амбулаториялық және стационарлық көмектің өзара байланысын және сабақтастығын қамтамасыз ету;

      19) психикалық денсаулық кабинеті дәрігерлерінің жолдамасы бойынша ауылдық елді мекендерде тұратын психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға медициналық-санитариялық көмек көрсету;

      20) № 907 бұйрыққа сәйкес медициналық құжаттаманы жүргізу.

      119. ПДО-да психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек төмендегілерді көздейді:

      1) ұйымдастырушылық, профилактикалық, емдеу-диагностикалық қызметтерді үйлестіру, мониторингтеу, талдау және психикалық денсаулықты қорғау қызметтерін дамыту;

      2) психикалық денсаулықты қорғау, сондай-ақ психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардағы іліспе ауруларды емдеу саласындағы профилактикалық, консультациялық-диагностикалық, емдеу, медициналық-әлеуметтік, оңалту көмегінің кез келген нысынын көрсету;

      3) психикалық және мінез-құлық бұзылуларының болуына күдікті деп танылған немесе диагнозы қойылған адамдарды республикалық психикалық денсаулық ұйымына тексеру немесе емдеу үшін консультациялар беруді, ауруханаға жатқызуды ұйымдастыру;

      4) өңірлік деңгейде психикалық денсаулықты нығайтуға, өмір сапасын, халықтың психикалық ахуалының деңгейін арттыруға, оның ішінде психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардың психикалық жай-күйін жақсарту бойынша зерттеулерге қатысу;

      5) стационарлық және амбулаториялық көмек көрсету кезінде өзара іс-қимылды және сабақтастықты қамтамасыз ету;

      6) психикалық денсаулық кабинеті дәрігерлерінің жолдамасы бойынша ауылдық елді мекендерде тұратын психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға медициналық-санитариялық көмек көрсету;

      7) психикалық мінез-құлық бұзылуларын диагностикалау мен емдеу мәселелері бойынша МСАК дәрігерлеріне, сондай-ақ дәрігерлік бейіннің өзге де мамандарына консультациялық көмек көрсету;

      8) медициналық-әлеуметтік сараптамаға жіберу үшін медициналық құжаттаманы рәсімдеу;

      9) науқастардың уақытша еңбекке жарамсыздығына сараптама жасау;

      10) қолданыстағы заңнама щеңберінде тиісті сұрау салулары бойынша адамның психикалық жай-күйі туралы қорытындылар мен анықтамалар беру;

      11) өңірлік деңгейде коммуникацияның барлық қолда бар тәсілдерін пайдалана отырып, психикалық денсаулықты қорғау мәселелері бойынша ақпарат беруді, пікірлермен және тәжірибемен алмасуды ұйымдастыру;

      12) медициналық құжаттаманы жүргізу.

      120. Республикалық психикалық денсаулық ұйымында психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) ғылыми, ұйымдастырушылық, профилактикалық және емдеу-диагностикалық қызметті үйлестіру, мониторингтеу және талдау жасау, психикалық денсаулықты қорғау және қызметті дамыту мәселелері бойынша заңнамалық және өзге де нормативтік құқықтық актілердің жобаларын әзірлеуге қатысу;

      2) өңірлік, республикалық және халықаралық деңгейлерде психикалық денсаулықты нығайтуға, өмір сапасын арттыруға, халықтың психикалық ахуалының деңгейін жақсартуға, оның ішінде психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардың психикалық жай-күйін жақсартуға бағытталған зерттеулерді өткізу, оларға қатысу, жаңа әдістер мен әдістемелерді, шараларды әзірлеу және енгізу;

      3) психикалық денсаулықты қорғау, сондай-ақ психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардағы ілеспе ауруларды емдеу саласындағы профилактикалық, консультациялық-диагностикалық, емдеу, медициналық-әлеуметтік, оңалту көмегінің кез келген түрін көрсету;

      4) психикалық денсаулықты қорғау мәселелері бойынша білім беру қызметі;

      5) психикалық және мінез-құлық бұзылуларын диагностикалау мен емдеу мәселелері бойынша МСАК дәрігерлеріне, сондай-ақ дәрігерлік бейіннің өзге де мамандарына консультациялық көмек;

      6) медициналық-әлеуметтік сараптамаға жіберу үшін медициналық құжаттаманы ресімдеу;

      7) науқастардың уақытша еңбекке жарамсыздығына сараптама жүргізу;

      8) қолданыстағы заңнама шеңберінде тиісті сұрау салулар бойынша адамның психикалық жай-күйі туралы қорытындылар, анықтамалар беру;

      9) өңірлік, республикалық және халықаралық деңгейлерде коммуникацияның барлық тәсілдерін пайдалана отырып, психикалық денсаулықты қорғау мәселелері бойынша ақпарат беру, пікірлермен және тәжірибемен алмасуды ұйымдастыру;

      10) халық пен жекелеген, оның ішінде психикалық денсаулық мәселелері бойынша кәсіби топтар үшін аудиовизуалды және электронды-ақпараттық өнімдерді әзірлеу, шығару және сату;

      11) психикалық денсаулықты қорғау мәселелері бойынша ұйымдармен, оның ішінде халықаралық ұйымдармен өзара іс-қимыл жасасу, ғылыми және ғылыми-техникалық ынтымақтастықта болу.

      121. Жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық ауруханада психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) қоғамдық қауіпті әрекеттер жасаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға қатысты медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын жүргізуді үйлестіру, мониторингтеу және талдау жасау;

      2) қоғамдық қауіпті әрекеттер жасаған психикалық және мінез-құлық ауруларымен ауыратын адамдарға қатысты мамандандырылған үлгідегі психиатриялық стационарда және жіті бақыланатын мамандандырылған үлгідегі психиатриялық стационарда мәжбүрлеп емдеу түріндегі медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын жүзеге асыру;

      3) арнайы әлеуметтік қызметтер көрсету.

      122. Стационарлық бөлімшелерде психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) диагностикалау мен емдеу хаттамаларына сәйкес халыққа мамандандырылған психиатриялық (наркологиялық, психотерапевтік, медициналық-психологиялық және медициналық-әлеуметтік) көмек көрсету;

      2) психикалық және мінез-құлық бұзылулары ауруларының алдын алу:

      ерте кезеңдерде психикалық және мінез-құлық бұзылулары аурулары асқынуының және олардың салдарының алдын алуға бағытталған екінші профилактика;

      дамыған асқынуларды бақылауға бағытталған үшінші профилактика;

      3) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды кемсітуді және әлеуметтік оқшаулануын төмендету жөніндегі іс-шараларды іске асыру;

      4) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдардың қауіпті әрекеттерін азайтуға жөніндегі іс-шараларды іске асыру;

      5) психикалық денсаулық мәселелері бойынша халықтың ақпараттандырылуын арттыру жөніндегі ақпараттық-насихаттау сипатындағы іс-шараларды іске асыру;

      6) психикалық және мінез-құлық бұзылуларымен ауыратын адамдардың әлеуметтендіру мен еңбек терапиясын жүргізу үшін терапевтік ремиссияға қол жеткізу;

      7) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды әлеуметсіздендіру және еңбек терапиясы;

      8) ұзақ және тұрақты ремиссияға қол жеткізу, ПБЗ тәуелді адамдарды қолдау және қайталануына қарсы терапияны қолдануға ынталандыру;

      9) стационарлық, амбулаториялық және стационарды алмастыратын бөлімшелердің өзара байланысын және сабақтастығын қамтамасыз ету;

      10) тіркеу-есеп беру құжаттамасының деректеріне сәйкес көрсетілетін стационарлық медициналық-әлеуметтік көмектің тиімділігіне талдау жасау.

      123. Жалпыклиникалық бөлімде психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) консультациялық-диагностикалық медициналық көмек көрсету;

      2) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды кемсітуді және әлеуметтік оқшаулануын төмендету жөніндегі іс-шараларды іске асыру;

      3) психикалық денсаулық мәселелері бойынша халықтың ақпараттандырылуын арттыру жөніндегі ақпараттық-насихаттау сипатындағы іс-шараларды жүзеге асыру.

      124. Жедел мамандандырылған психиатриялық көмек бригадасының психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмегі мыналарды көздейді:

      1) дәрілік терапияны қолдану туралы мәселені шешуді қоса алғанда, пациенттің психикалық жай-күйі шұғыл медициналық шараларды талап еткен барлық жағдайларда психиатриялық куәландырудан өткізу және жедел мамандандырылған психиатриялық көмек көрсету;

      2) көмекті қажет ететін психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды психиатр (нарколог) дәрігердің жолдамалар бойынша бейіндік тәуліктік көмек көрсететін медициналық ұйымдарға тасымалдау.

      125. Күндізгі стационарда психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) тәуліктік стационарлық байқауды қажет етпейтін белсенді терапияны қажет ететін психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар асқынулары немесе декомпенсациясы бар адамдарды емдеу, емдеу-оңалту шаралары кешенін жүргізу;

      2) тәуліктік стационарда емдеудің негізгі курсынан өткен және кәдімгі өмірлік жағдайға біртіндеп бейімделуді қажет ететін пациенттерді соңына дейін емдеу;

      3) пациенттерге әлеуметтік-құқықтық көмек көрсету, еңбек-тұрмыстық мәселелерді реттеу;

      4) пациенттердің медициналық көрсетілімдері бойынша үйреншікті микроәлеуметтік орта жағдайларында психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға медициналық-әлеуметтік көмек көрсету;

      5) негізгі статистикалық көрсеткіштер мен психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмектің тиімділігіне талдау жасау;

      6) науқастардың уақытша еңбекке жарамсыздығының сараптамасы;

      7) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды кемсітуді және әлеуметтік оқшаулануын төмендету жөніндегі іс-шараларды жүргізу;

      8) психикалық денсаулық мәселелері бойынша халықтың ақпараттандырылуын арттыру жөніндегі ақпараттық-насихаттау сипатындағы іс-шараларды іске асыру;

      9) күндізгі стационар, стационарлық және амбулаториялық көмектің өзара байланысы мен сабақтастығын қамтамасыз ету;

      10) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды диагностикалау, емдеу мен оңалтудың жаңа ұйымдастырушылық нысандарын, клиникалық тиімді және қауіпсіз әдістерін енгізу;

      11) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды күндізгі стационарда тегін емдеуге арналған қаражаттың жұмсалуына мониторинг жүргізу және талдау.

      126. Уақытша бейімдеу және детоксикациялау орталығында психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) ПБЗ тұтыну салдарынан мас болу (интоксикация) дәрежелерін анықтау;

      2) уақытша бейімдеу және детоксикациялау орталығы жағдайларында ауруханаға жатқызу немесе ауруханаға жатқызудан бас тарту қажеттілігі туралы шешім қабылдау;

      3) ішімдік ішу нәтижесінде маскүнемдіктің (интоксикацияның) орта дәрежесі күйіндегі түскен адамдарға медициналық көмек көрсету;

      4) көмек көрсету кезінде ПБЗ тәуелділігі қалыптасқаны туралы диагноз қойылған адамдарды медициналық-әлеуметтік оңалту бағдарламаларынан өтуге ынталандыру;

      5) наркологиялық көмек көрсету сабақтастығын ұйымдастыру.

      127. Психикалық денсаулық саласындағы денсаулық сақтау ұйымдарының психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды медициналық-әлеуметтік оңалту бөлімшесінің және тәуелділіктерді әлеуметтік оңалту бөлімшесінің қызметі мыналарды көздейді:

      1) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды әлеуметтендіру және еңбекпен оңалту;

      2) психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға кәсіпорында немесе әлеуметтік қамсыздандыру мекемесінде жаңа кәсіпті игеруге және жұмысқа орналастыруға қолдау көрсету;

      3) "Кәсіптік қызметтің жекелеген түрлерін, сондай-ақ жоғары қауіп көзімен байланысты жұмыстарды жүзеге асыруға арналған медициналық психиатриялық қарсы көрсетілімдер тізбесін бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2015 жылғы 31 наурыздағы №188 бұйрығына (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 89315 болып тіркелген, 2015 жылғы 13 мамырда "Әділет" нормативтік-құқықтық актілердің ақпараттық-құқықтық жүйесінде жарияланған) сәйкес кәсіби қызметтің жекелеген түрлерін, сондай-ақ жоғары қауіп көздерімен байланысты жұмыстарды қоспағанда, еңбек қызметінің кез келген түрін ұйымдастыру.

      128. Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды медициналық-әлеуметтік оңалту бөлімшесі және тәуелділіктерді әлеуметтік оңалту бөлімшесі өндірілетін тауарлар мен көрсетілетін қызметтерді сатумен айналыса алады.

      129. ПБЗ тұтыну фактісін және мас күйін анықтауға арналған медициналық куәландыру кабинетінің қызметі төмендегілерді қарастырады:

      1) психикалық белсенді әсер ететін заттарды тұтыну фактісін және мас күйін анықтауға арналған тәуліктік куәландыру;

      2) куәландыру нәтижелері бойынша белгіленген үлгіде қорытынды беру;

      3) медициналық құжаттаманы жүргізу.

      130. Жасырын емдеу кабинетінде психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) алкогольді немесе басқа да ПБЗ теріс пайдаланатын және алкогольге және (немесе) басқа да ПБЗ-ға тәуелді адамдарға диагностикалау және емдеу хаттамалырына сәйкес амбулаториялық мамандандырылған медициналық көмек көрсету;

      2) алкоголь және (немесе) басқа ПБЗ тұтынатын және алкогольге және (немесе) ПБЗ тәуелділігі бар маманның комегіне өз еркімен жүгінген науқастарға амбулаториялық-емханалық көмек көрсету;

      3) наркологиялық бөлімшелерде емдеуден өткен науқастарды байқау, қолдау және аурудың қайталануына қарсы терапияны жүргізу;

      4) көрсетілетін наркологиялық көмектің тиімділігіне талдау жүргізу.

      131. Қолдаушы алмастырушы терапияны ұсынатын бекетте психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға көрсетілетін медициналық-әлеуметтік көмек мыналарды көздейді:

      1) бекітілген диагностикалау және емдеу хаттамаларына сәйкес алмастырушы препараттарды беруді, психологиялық-әлеуметтік консультацияны алмастырушы терапия бағдарламасы бойынша қызметтер;

      2) апиынға тәуелділігі бар науқастардың өмір сүру сапасын және әлеуметтік бейімделуін арттыру;

      3) заңсыз есірткі заттарын қолдану жиілігі мен көлемін азайту;

      4) инъекциялық есірткі тұтынушылар арасында АИТВ инфекциясын және басқа ілеспе ауруларды жұқтыру қаупін төмендету;

      5) апиындарға тәуелділігі бар АИТВ жұқтырған адамдардың ретровирусқа қарсы терапияны қолдануға деген ниетін арттыру.

  Қазақстан Республикасының
халқына психикалық денсаулық
саласында медициналық-
әлеуметтік көмек көрсетуді
ұйымдастыру стандартына
1-қосымша

Медициналық-санитариялық алғашқы көмектің дәрігерлік персоналының құзыретіне кіретін, 10-шы қаралған аурудың халықаралық жіктемесі бойынша психикалық және мінез-құлықтық бұзылулардың диагноздары

      F06.6 Органикалық эмоционалды тұрақсыздық (әлсіздік) бұзылушылығы;

      F32.0 Жеңіл күйзелістік эпизод;

      F43.2 Бейімделу бұзылысы;

      F41.2 Аралас мазасыздық және күйзелістік бұзылыс;

      F45 Соматикалық түрдегі бұзылыс;

      F54 Басқа тарауларда жіктелінген бұзылулармен және аурулармен байланысты психологиялық және мінез-құлықтық факторлар;

      F55 Тәуелділікті туғызбайтын өнімдерді шамадан тыс қолдану;

      F17.1 Денсаулыққа зиян келтіретін темекіні (табакты) пайдалану.

  Қазақстан Республикасының
халқына психикалық денсаулық
саласында медициналық-
әлеуметтік көмек көрсетуді
ұйымдастыру стандартына
2-қосымша

Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды динамикалық байқау топтары

Динамикалық байқау тобы

Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарды динамикалық байқау қызметін көрсету үшін есепке алу өлшемшарттары

Байқау жиілігі

Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамды басқа топқа ауыстыру өлшемшарттары

Психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамды есептен алу өлшемшарттары

1

2

3

4

5

6

1.

1 динамикалық психиатриялық байқау тобы

Өзінің психикалық жай-күйіне байланысты әлеуметтік-қауіпті әрекеттерді жасауға бейім, оның ішінде кәмелетке толмағандарға қатысты сексуалдық сипаттағы сипаттағы зорлық-зомбылық әрекеттерді жасау қаупі бар, сондай-ақ есінен айырылған күйінде қоғамға қауіп төндіретін әрекеттер жасаған және соттың шешімі бойынша амбулаториялық мәжбүрлеп емдеу түріндегі медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шаралары қолданылған адамдар

айына кемінде бір рет

- осы кестенің 3-бағанасында көрсетілген енгізу өлшемшарттарының болмауы, кемінде 12 ай

- осы кестенің 3-бағанында көрсетілген енгізу өлшемшарттарының болмауы, кемінде 12 ай;
- қызмет көрсететін аумақтан тыс жерге қоныс аударуы себебінен тұрғылықты жерінің өзгеруі;
- 12 ай ішінде қайда жүргені туралы қандай да бір шынайы мәліметтердің болмауы;
- қайтыс болғаны туралы медициналық куәліктің негізінде расталған өлім және (немесе) Тіркелген халық тіркеліміндегі деректермен расталған.
Сондай-ақ, 2- динамикалық психиатриялық байқау тобында есепте тұрған, F20 "Шизофрения" диагнозы қойылған адамдар үшін: мүгедектік тобы белгіленбеген жағдайда.

2.

2 Динамикалық психиатриялық байқау тобы

Психикалық ауруы бойынша мүгедектігі бар психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар бар адамдар.
Қойылғаннан кейін бір жыл аралығында F20 "Шизофрения" диагнозы бар адамдар (бұл ретте мүгедек деп танылған жағдайда ол 2 - динамикалық психиатриялық байқау тобында бақылануын жалғастырады):


3.

2А – декомпенсация, психикалық сипатты белгілердің асқынулары жиі және айқын түрде білінетін, психофармакотерапияны қажет ететін адамдар.

үш айда кемінде бір рет

4.

2Б – күйлері тұрақталған, үдерістің бірқалыпты тұрақталған ағымы бар және ауру беті кенеттен қайтқан адамдар.

алты айда кемінде бір рет

5.

Динамикалық наркологиялық байқау тобы

Психикаға белсенді әсер ететін заттарды шектен тыс тұтынудың нәтижесінде пайда болған психикалық және мінез-құлық бұзылуларының клиникалық белгілерінің білінуі салдарынан қоғамға қауіп төндіретін әрекеттерді жасауға бейім адамдар**

айына кемінде бір рет

- осы кестенің 3-бағанасында көрсетілген енгізу өлшемшарттарының болмауы, кемінде 12 ай

  Қазақстан Республикасының
халқына психикалық денсаулық
саласында медициналық-
әлеуметтік көмек көрсетуді
ұйымдастыру стандартына
3-қосымша

Жасырын тәртіппен емдеу үшін психикаға белсенді әсер ететін заттарды тұтынудан туындаған психикалық және мінез-құлық бұзылулары бар адамдарға берілетін медициналық тіркеу кодтары

Облыс, қала

Облыс, қаланың әріппен белгіленуі

Стационарлық науқастың медициналық картасының реттік нөмірі

1

Астана қаласы

Z

****

2

Алматы қаласы

А

****

3

Алматы облысы

В

****

4

Ақмола облысы

С

****

5

Ақтөбе облысы

D

****

6

Атырау облысы

Е

****

7

Шығыс Қазақстан облысы

F

****

8

Жамбыл облысы

Н

****

9

Батыс Қазақстан облысы

L

****

10

Қарағанды облысы

М

****

11

Қызылорда облысы

N

****

12

Қостанай облысы

Р

****

13

Маңғыстау облысы

R

****

14

Түркістан облысы

Х

****

15

Павлодар облысы

S

****

16

Солтүстік Қазақстан облысы

Т

****

17

Шымкент қаласы

Y

****

  Қазақстан Республикасы
  Денсаулық сақтау министрінің
  2018 жылғы 24 қыркүйектегі
  № ҚР ДСМ-17 бұйрығына
  2-қосымша

Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігінің күші жойылды деп тануға жататын кейбір бұйрықтарының тізбесі

      1) "Наркологиялық ұйымдар (ауруханалар, диспансерлер) туралы ережені бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің міндетін атқарушының 2011 жылғы 5 қаңтардағы № 2 бұйрығының 1-тармағы (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 6744 болып тіркелген, "Егемен Қазақстан" газетінің 2011 жылғы 28 сәуірдегі № 141 (26521) санында жарияланған);

      2) "Қазақстан Республикасындағы психиатриялық ұйымдардың қызметі туралы ережені бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің міндетін атқарушының 2011 жылғы 6 қаңтардағы № 15 бұйрығы (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 6776 болып тіркелген, "Егемен Қазақстан" газетінің 2011 жылғы 14 маусымдағы № 187 (26608) санында жарияланған);

      3) "Қазақстан Республикасы халқына наркологиялық көмек көрсетуді ұйымдастыру стандартын бекіту туралы" Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау министрінің 2014 жылғы 15 сәуірдегі № 188 бұйрығы (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 9427 болып тіркелген, "Әділет" ақпараттық-құқықтық жүйесінде 2014 жылғы 27 мамырда жарияланған);

      4) "Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің 2011 жылғы 5 қаңтардағы № 2 "Наркологиялық ұйымдар (ауруханалар, диспансерлер) туралы ережені бекіту туралы" бұйрығына өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы" Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2014 жылғы 30 желтоқсандағы № 367 бұйрығы (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 10200 болып тіркелген);

      5) "Қазақстан Республикасындағы психиатриялық ұйымдардың қызметі туралы ережені бекіту туралы" Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің міндетін атқарушының 2011 жылғы 6 қаңтардағы № 15 бұйрығына өзгерістер енгізу туралы" Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау және әлеуметтік даму министрінің 2015 жылғы 9 қарашадағы № 852 бұйрығы (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 12379 болып тіркелген, "Әділет" ақпараттық-құқықтық жүйесінде 2016 жылғы 14 қаңтарда жарияланған).

О внесении изменений в приказ Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 8 февраля 2016 года № 95 "Об утверждении Стандарта оказания психиатрической помощи в Республике Казахстан" и о признании некоторых приказов утратившими силу

Приказ Министра здравоохранения Республики Казахстан от 24 сентября 2018 года № ҚР ДСМ-17. Зарегистрирован в Министерстве юстиции Республики Казахстан 30 октября 2018 года № 17632. Утратил силу приказом Министра здравоохранения Республики Казахстан от 30 ноября 2020 года № ҚР ДСМ-224/2020.

      Сноска. Утратил силу приказом Министра здравоохранения РК от 30.11.2020 № ҚР ДСМ-224/2020 (вводится в действие по истечении десяти календарных дней после дня его первого официального опубликования).

      В соответствии с подпунктом 6) пункта 1 статьи 7 Кодекса Республики Казахстан от 18 сентября 2009 года "О здоровье народа и системе здравоохранения" ПРИКАЗЫВАЮ:

      1. Внести в приказ Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 8 февраля 2016 года № 95 "Об утверждении Стандарта организации оказания психиатрической помощи в Республике Казахстан" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов 5 марта 2016 года под № 13404, опубликован 30 марта 2016 года в информационно-правовой системе "Әділет") следующие изменения:

      заголовок указанного приказа изложить в следующей редакции:

      "Об утверждении Стандарта организации оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья населению Республики Казахстан";

      пункт 1 изложить в следующей редакции:

      "1. Утвердить прилагаемый Стандарт организации оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья населению Республики Казахстан.";

      Стандарт организации оказания психиатрической помощи в Республики Казахстан, утвержденный указанным приказом изложить в новой редакции согласно приложению 1 к настоящему приказу.

      2. Признать утратившими силу некоторые приказы Министерства здравоохранения Республики Казахстан согласно приложению 2 к настоящему приказу.

      3. Департаменту организации медицинской помощи Министерства здравоохранения Республики Казахстан в установленном законодательством Республики Казахстан порядке обеспечить:

      1) государственную регистрацию настоящего приказа в Министерстве юстиции Республики Казахстан;

      2) в течение десяти календарных дней со дня государственной регистрации настоящего приказа направление его копии в электронном виде на казахском и русском языках в Республиканское государственное предприятие на праве хозяйственного ведения "Республиканский центр правовой информации" для официального опубликования и включения в Эталонный контрольный банк нормативных правовых актов Республики Казахстан;

      3) размещение настоящего приказа на интернет-ресурсе Министерства здравоохранения Республики Казахстан после его официального опубликования;

      4) в течение десяти рабочих дней после государственной регистрации настоящего приказа представление в Департамент юридической службы Министерства здравоохранения Республики Казахстан сведений об исполнении мероприятий, предусмотренных подпунктами 1), 2) и 3) настоящего пункта.

      4. Контроль за исполнением настоящего приказа возложить на вице-министра здравоохранения Республики Казахстан Актаеву Л.М.

      5. Настоящий приказ вводится в действие по истечении десяти календарных дней после дня его первого официального опубликования.

      Министр здравоохранения
Республики Казахстан
Е. Биртанов

  Приложение 1
к приказу Министра
здравоохранения
Республики Казахстан
от 24 сентября 2018 года
№ ҚР ДСМ-17
  Утвержден
приказом Министра
здравоохранения
и социального развития
Республики Казахстан
от 8 февраля 2016 года № 95

Стандарт организации оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья населению Республики Казахстан

Глава 1. Общие положения

      1. Стандарт организации оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья населению Республики Казахстан (далее – Стандарт) разработан в соответствии с подпунктом 6) пункта 1 статьи 7 Кодекса Республики Казахстан от 18 сентября 2009 года "О здоровье народа и системе здравоохранения" (далее – Кодекс).

      2. Стандарт устанавливает общие требования и принципы к оказанию медико-социальной помощи населению в сфере психического здоровья.

      Порядок организации и оказания медико-социальной помощи пациентам с психическими и поведенческими расстройствами регламентируется Правилами оказания медико-социальной помощи, предоставляемой гражданам, страдающим социально значимыми заболеваниями, утвержденными приказом Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 28 апреля 2015 года № 285 (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 11226).

      3. Термины и определения, используемые в настоящем Стандарте:

      1) группа динамического наблюдения – распределение пациентов на группы, определяющие тактику врача при выборе диагностических и лечебных мероприятий;

      2) медико-социальная помощь – медицинская и социально-психологическая помощь, оказываемая гражданам с социально значимыми заболеваниями, перечень которых определяется уполномоченным органом;

      3) медико-социальная реабилитация – восстановление здоровья больных психическими и поведенческими расстройствами и инвалидов с комплексным использованием медицинских, социальных и трудовых мероприятий для приобщения к работе, включения в семейную и общественную жизнь;

      4) психоактивные вещества (далее – ПАВ) – вещества синтетического или природного происхождения, которые при однократном приеме оказывают воздействие на психические и физические функции, поведение человека, а при длительном употреблении вызывают психическую и физическую зависимость;

      5) динамическое наблюдение за больными с психическими и поведенческими расстройствами – систематическое наблюдение за состоянием здоровья больных с психическими и поведенческими расстройствами, а также оказание необходимой медико-социальной помощи по результатам данного наблюдения в соответствующих группах динамического наблюдения;

      6) риск совершения суицида – вероятность совершения действия, направленного на преднамеренное лишение себя жизни, с летальным исходом;

      7) факторы риска совершения суицида – обстоятельства, влияющие на вероятность совершения действия, направленного на преднамеренное лишение себя жизни с летальным исходом.

      4. Штаты медицинских организаций устанавливаются в соответствии с типовыми штатами и штатными нормативами организаций здравоохранения, утвержденными приказом Министра здравоохранения Республики Казахстан от 7 апреля 2010 года № 238 (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 6173).

      5. Медико-социальная помощь населению в области психического здоровья предоставляется в следующих формах:

      1) амбулаторно-поликлиническая помощь;

      2) стационарная помощь;

      3) стационарозамещающая помощь;

      4) скорая медицинская помощь.

Глава 2. Организация оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья в форме амбулаторно-поликлинической помощи

      6. Врач ПМСП, при подозрении или выявлении лица с психическими и поведенческими расстройствами, за исключением психических и поведенческих расстройств, требующих оказания экстренной медицинской помощи в соответствии с Правилами оказания скорой медицинской помощи в Республике Казахстан, утвержденными приказом Министра здравоохранения Республики Казахстан от 3 июля 2017 года № 450 (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 15473) (далее – приказ № 450), осуществляет:

      1) идентификацию пациента;

      2) назначение лечения, при установлении диагнозов пограничных психических и поведенческих расстройств по международной классификации болезней 10-го пересмотра (далее – МКБ-10), входящие в компетенцию врачебного персонала первичной медико – санитарной помощи, указанных в приложении 1 к настоящему Стандарту;

      3) в случае установления диагнозов пограничных психических и поведенческих расстройств по МКБ-10, входящие в компетенцию врачебного персонала первичной медико – санитарной помощи, указанных в приложении 1 к настоящему Стандарту, впервые в текущем году:

      заполнение "Извещения о больном с впервые в жизни установленным диагнозом психического заболевания" (форма № 089/у), утвержденной приказом исполняющего обязанности Министра здравоохранения Республики Казахстан от 23 ноября 2010 года № 907 "Об утверждении форм первичной медицинской документации организаций здравоохранения" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 6697) (далее – приказ № 907);

      направление Извещения врачу кабинета психического здоровья или первичного центра психического здоровья (далее – ПЦПЗ) по территориальному прикреплению, для внесения данных в электронную информационную систему не позднее 5 рабочих дней с момента установления диагноза;

      4) при подозрении на наличие у лица диагноза психических и поведенческих расстройств по МКБ-10, входящие в компетенцию врачебного персонала первичной медико – санитарной помощи, не указанных в приложении 1 к настоящему Стандарту, направление его для установления диагноза и лечения в кабинете психического здоровья или ПЦПЗ по территориальному прикреплению;

      5) при выявлении лица с риском совершения суицида, обратившегося самостоятельно, или при обследовании несовершеннолетнего направленного психологами, проведение мероприятий согласно главе 6 настоящего Стандарта;

      6) заполнение первичной медицинской документации, утвержденной приказом № 907;

      7) проведение сверки с врачом кабинета психического здоровья или ПЦПЗ по вновь введенным в электронный регистр психиатрических больных (далее – ЭРПБ) и электронный регистр наркологических больных (далее – ЭРНБ) лиц с психическими и поведенческими расстройствами, ежемесячно, не позднее 5 числа месяца, следующего за отчетным периодом.

      7. Врач по специальности "психиатрия" (наркология) (далее – врач-психиатр (нарколог)), врач по специальности "детская психиатрия" (наркология) (далее – детский врач-психиатр (нарколог)) кабинета психического здоровья или ПЦПЗ при подозрении или выявлении лица с психическими и поведенческими расстройствами, за исключением психическими и поведенческими расстройствами, требующих оказания экстренной медицинской помощи регламентированных приказом № 450 осуществляет:

      1) идентификацию пациента;

      2) оценку психического состояния пациента для определения дальнейшей тактики;

      3) назначение лечения в соответствии с протоколами диагностики и лечения (в случае необходимости);

      4) проверку в ЭРПБ и ЭРНБ наличия сведений об обратившемся лице. При первичном установлении диагноза психического и поведенческого расстройства вносит информацию в электронную информационную систему, включая его в группу статистического учета, при установленном ранее диагнозе психические и поведенческие расстройства и отсутствии сведений в указанных регистрах вносит информацию, а при наличии сведений дополняет;

      5) оформление направления на врачебно-консультативную комиссию (далее – ВКК) ПЦПЗ и занесение данных в журнал, при наличии у лица с психическими и поведенческими расстройствами критериев включения в группы динамического наблюдениялиц с психическими и поведенческими расстройствами, указанных в приложении 2 к настоящему Стандарта;

      6) направление выписки из медицинской карты амбулаторного больного заведующему ПЦПЗ для организации ВКК по решению вопроса необходимости взятия на учет лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      7) оформление медицинской документации в отношении лица с психическими и поведенческими расстройствами, нуждающегося в проведении медико-социальной экспертизы в соответствии с приказом Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 30 января 2015 года № 44 "Об утверждении Правил проведения медико-социальной экспертизы" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 10589);

      8) оформление документов лиц с психическими и поведенческими расстройствами, вызванными употреблением ПАВ для направления на принудительное лечение;

      9) внесение информации о лице с психическими и поведенческими расстройствами в электронную информационную систему не позднее 3 рабочих дней после получения Извещения от врача ПМСП;

      10) осуществление динамического наблюдения за лицами, находящимися в группах динамического наблюдения, по территориальному прикреплению;

      11) направление лиц с подозрением или установленным диагнозом психические и поведенческие расстройства на обследование и (или) лечение в территориальный ЦПЗ или республиканскую организацию психического здоровья (по показаниям);

      12) направление лиц с психическими и поведенческими расстройствами в социально-медицинские трудовые организации (подразделения);

      13) ведение первичной медицинской документации в соответствии с приказом № 907;

      14) введение данных в ЭРПБ или ЭРНБ; допускается введение данных в медицинские информационные системы, интегрированные с ЭРПБ или ЭРНБ с определением уровня доступа;

      15) проводит сверку с врачом ПМСП по вновь введенным и состоящим в ЭРПБ, ЭРНБ, лицам с психическими и поведенческими расстройствами (ежемесячно, не позднее 5 числа месяца, следующего за отчетным периодом), и предоставляет указанную информацию заведующему территориального ПЦПЗ (не позднее 10 числа месяца, следующего за отчетным периодом).

      8. Врач-психиатр (нарколог), детский врач-психиатр (нарколог) кабинета психического здоровья или ПЦПЗ, при необходимости консультации лица с риском совершения суицида, осуществляет:

      1) выезд по месту нахождения врача ПМСП, при отдаленности местонахождения и невозможности выезда, организует и проводит консультацию лица в условиях кабинета психического здоровья или ПЦПЗ;

      2) идентификацию пациента;

      3) психиатрическое освидетельствование в соответствии с требованиями, регламентированными статьей 123 Кодекса;

      4) внесение результатов психиатрического освидетельствования в медицинскую документацию врача ПМСП;

      5) назначение лечения в соответствии с протоколами диагностики и лечения при выявлении у лица психических и поведенческих расстройств;

      6) совместное с врачом ПМСП наблюдение за лицом с психическими и поведенческими расстройствами;

      7) при наличии у лица, в том числе несовершеннолетнего, с риском совершения суицида, критериев взятия на учет для оказания динамического наблюдения лиц с психическими и поведенческими расстройствами, указанных в приложении 2 настоящего Стандарта, осуществляет мероприятия для постановки его на учет и динамического наблюдения.

      9. Врач- психиатр (психотерапевт) ПЦПЗ осуществляет:

      1) идентификацию пациента;

      2) консультации, по показаниям психотерапию лицам, направленным заведующим, врачом-психиатром (наркологом) ПЦПЗ и при самообращении;

      3) ведение учетно-отчетной документации;

      4) сверку с врачами ПЦПЗ, по количеству проведенных консультаций и психотерапевтических сеансов (ежемесячно, не позднее 5 числа месяца, следующего за отчетным периодом);

      5) предоставление заведующему ПЦПЗ сведений о проделанной работе (количество консультаций, индивидуальных и групповых психотерапевтических сеансов) ежемесячно, не позднее 10 числа месяца, следующего за отчетным периодом.

      10. Медицинский психолог ПЦПЗ осуществляет:

      1) идентификацию пациента;

      2) консультации, экспериментально-психологическое обследование и психокоррекционные занятия в отношении лиц, направленных заведующим, врачом-психиатром (наркологом) ПЦПЗ и при самообращении;

      3) психопрофилактику, психокоррекцию, психологическое консультирование пациентов, родственников пациентов и медицинского персонала;

      4) психодиагностические исследования и диагностические наблюдения за пациентами;

      5) информационно-образовательную работу с медицинским персоналом по вопросам медицинской и социальной психологии;

      6) оценку эффективности проводимых психологических, лечебных и профилактических мероприятий;

      7) ведение учетно-отчетной документации;

      8) сверку с врачами ПЦПЗ, по проведенной работе (ежемесячно, не позднее 5 числа месяца, следующего за отчетным периодом);

      9) предоставление заведующему ПЦПЗ сведений о проделанной работе (количество консультаций, первичных и повторных экспериментально-психологических обследованиях, индивидуальных и групповых психокоррекционных занятий) ежемесячно, не позднее 10 числа месяца, следующего за отчетным периодом.

      11. Средний медицинский персонал кабинета психического здоровья, ПЦПЗ, за исключением медицинской сестры процедурного кабинета, по поручению врача-психиатра (нарколога), в том числе детского врача-психиатра (нарколога) или заведующего ПЦПЗ в пределах своей компетенции осуществляет:

      1) идентификацию пациента;

      2) совместный прием и осмотр больных с записью в медицинской карте амбулаторного больного;

      3) участие в динамическом наблюдении за лицами с психическими и поведенческими расстройствами;

      4) активный патронаж на дому лиц с психическими и поведенческими расстройствами, состоящих в группах динамического наблюдения;

      5) активный патронаж лиц с психическими и поведенческими расстройствами после выписки из стационара;

      6) проведение информационно-образовательной работы с населением по вопросам пропаганды и формирования здорового образа жизни;

      7) проведение санитарно-просветительской работы;

      8) участие в введении данных в ЭРПБ и ЭРНБ;

      9) оформление рецептов на бесплатные лекарственные средства в рамках гарантированного объема бесплатной медицинской помощи по назначению врача;

      10) обеспечение сопровождения пациентов в ближайшую стационарную организацию в экстренных и неотложных случаях для оказания врачебной помощи;

      11) выдачу в сельской местности, при отсутствии врача, листа нетрудоспособности и справки временной нетрудоспособности в соответствии с приказом Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 31 марта 2015 года № 183 "Об утверждении Правил проведения экспертизы временной нетрудоспособности, выдачи листа и справки о временной нетрудоспособности" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 10964);

      12) ведение статистического учета и отчетности, в том числе в электронном формате;

      13) анализ статистических данных;

      14) проведение инъекций по назначениям;

      15) определение артериального давления;

      16) ведение учетно-отчетной документации.

      12. Процедурная медицинская сестра ПЦПЗ по назначению врача- психиатра (нарколога), в том числе детского врача-психиатра (нарколога) или заведующего ПЦПЗ осуществляет:

      1) идентификацию пациента;

      2) внутривенные, внутримышечные, подкожные инъекции;

      3) забор крови на ВИЧ-инфекцию и реакцию Вассермана (RW);

      4) ведение учетно-отчетной документации.

      13. Социальный работник ПЦПЗ организует социальную помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами в соответствии с приказом исполняющего обязанности Министра здравоохранения Республики Казахстан от 30 октября 2009 года № 630 "Об утверждении стандарта оказания специальных социальных услуг в области здравоохранения" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 5917) и осуществляет:

      1) ведение учетно-отчетной документации;

      2) предоставление ежемесячно, не позднее 10 числа месяца, следующего за отчетным периодом заведующему территориального ПЦПЗ сведений о проделанной работе (количество оказанных социально-правовых, социально-бытовых, социально-трудовых, социально-культурных услуг).

      14. Заведующий ПЦПЗ осуществляет:

      1) организацию работы своего подразделения в части оказания медико-социальной помощи лицам с психическими и поведенческими расстройствами;

      2) проведение заседаний ВКК для решения вопроса об уточнении диагноза и необходимости постановки на учет лица с психическими и поведенческими расстройствами;

      3) экспертизу временной нетрудоспособности и направление на медико-социальную экспертизу;

      4) ведение первичной медицинской документации в соответствии с приказом № 907 с обеспечением контроля за правильностью их заполнения;

      5) предоставление сводной информации (данных от врачей-психиатров (наркологов) кабинета психического здоровья, ПЦПЗ, психологов, социальных работников) курирующему заместителю руководителя территориальной городской поликлиники для предоставления в территориальный ЦПЗ (ежемесячно не позднее 15 числа месяца, следующего за отчетным периодом).

      15. Установление группы учета лиц с психическими и поведенческими расстройствами, согласно критериев взятия на учет для оказания динамического наблюдения лиц с психическими и поведенческими расстройствами, указанных в приложении 2 настоящего Стандарта, перевод лица с психическими и поведенческими расстройствами из одной группы в другую и снятие с группы динамического наблюдения осуществляется ВКК, состоящей из не менее, чем трех врачей-психиатров (наркологов).

      16. В случае изменения постоянного места жительства пациента, находящегося на учете в группе динамического психиатрического наблюдения или динамического наркологического наблюдения в пределах Республики Казахстан, осуществляется изменение прикрепления к соответствующему территориальному ПЦПЗ с сохранением группы динамического наблюдения.

      На каждого пациента, включенного в группу динамического наблюдения заполняется "Карта наблюдения за лицом с психическим (наркологическим) расстройством" (форма № 030-2/у), утвержденная приказом № 907.

      17. При необходимости пациентам, которым оказывается амбулаторная помощь в ПЦПЗ, направление в лечебно-трудовые мастерские осуществляется врачебно-консультативной комиссией, организуемой при ПЦПЗ.

      18. В лечебно-трудовые мастерские не направляются пациенты, которым по состоянию здоровья противопоказана трудовая терапия, а также:

      1) психопаты с асоциальным поведением, склонные к сексуальным перверзиям, кверулянты;

      2) лица с психическими и поведенческими расстройствами, вызванными употреблением ПАВ;

      3) психические больные, страдающие тяжелыми соматическими или инфекционными заболеваниями.

      19. Срок прохождения пациентами трудовой терапии в лечебно-трудовых мастерских определяется исключительно медико – социальными показаниями.

      20. Медицинская реабилитация в санаторно-курортных организациях противопоказана для лиц с психическими и поведенческими расстройствами:

      1) состоящих в группах: 1-группа динамического психиатрического наблюдения, 2А - группа динамического психиатрического наблюдения, группа динамического наркологического наблюдения;

      2) имеющих заболевания в острой стадии;

      3) имеющих хронические заболевания в стадии обострения;

      Лица с психическими и поведенческими расстройствами, не способные к самостоятельному передвижению и самообслуживанию, нуждающиеся в постоянном специальном уходе, не имеющие противопоказания, указанные в подпунктах 1, 2, 3 настоящего пункта, направляются в санаторно-курортные организации в сопровождении.

      21. Санаторно-курортная карта оформляется при наличии заключения ВКК по форме 035-1/у, утвержденной приказом № 907.

      22. Сведения о лицах с психическими и поведенческими расстройствами, снятых с динамического наблюдения исключаются из контингента, но сохраняются в ЭРПБ, ЭРНБ для расчета статистических показателей.

      23. Показаниями для назначения поддерживающей заместительной терапии являются наличие всех основных и одного из дополнительных критериев:

      1) основные критерии:

      диагноз "Опиоидная наркомания (F11.2)";

      способность дать информированное согласие;

      возраст старше 18 лет;

      2) дополнительные критерии:

      установленный диагноз ВИЧ-инфекции;

      установленный диагноз гепатита В, С, D, G;

      подтвержденный стаж инъекционного потребления наркотиков не менее 3 лет;

      не менее двух госпитализаций в стационар с диагнозом "Опиоидная наркомания (F11.2)";

      беременность.

Глава 3. Организация оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья в форме стационарной помощи

Параграф 1. Госпитализация в стационарные отделения организаций здравоохранения в области психического здоровья

      24. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами в форме стационарной помощи оказывается в стационарных клинических отделениях республиканской организации психического здоровья, психиатрической больнице специализированного типа с интенсивным наблюдением, отделениях ЦПЗ.

      25. Основанием для госпитализации в стационарные клинические отделения, являются:

      1) направление врача-психиатра (нарколога) на проведение обследования или лечения лица с психическими и поведенческими расстройствами в условиях стационара;

      2) необходимость проведения обследования в условиях стационара для установления диагноза психических и поведенческих расстройств, по направлению судебно-следственных органов, военных врачебных комиссий, а также по письменному заявлению самого лица;

      3) решение суда о принудительном лечении лиц с психическими и поведенческими расстройствами, вызванные употреблением ПАВ, вступившее в законную силу;

      4) решение суда о применении принудительных мер медицинского характера, предусмотренных статьей 93 Уголовного Кодекса Республики Казахстан от 3 июля 2014 года (далее – УК РК), вступившее в законную силу.

      26. Госпитализация в стационарные клинические отделения осуществляется в экстренном или в плановом порядке.

      27. Госпитализация в психиатрическую больницу специализированного типа с интенсивным наблюдением осуществляется в плановом порядке круглосуточно, при наличии вступившего в законную силу решения суда о применении принудительных мер медицинского характера, предусмотренных подпунктами 3), 4) части 1 статьи 93 УК РК, акта судебно-психиатрической экспертизы и выписки из МКСБ.

      28. Госпитализация в ЦПЗ для осуществления принудительного лечения лиц с психическими и поведенческими расстройствами, вызванные употреблением ПАВ и (или) принудительных мер медицинского характера проводится в плановом порядке, при наличии вступившего в законную силу соответствующего решения суда.

      29. Госпитализация лиц с психическими и поведенческими расстройствами для осуществления мер безопасности, регламентированных статьей 511 Уголовно-процессуального Кодекса Республики Казахстан от 4 июля 2014 года, осуществляется в стационарные клинические отделения ЦПЗ в плановом порядке, при наличии вступившего в законную силу соответствующего решения суда.

      30. Госпитализация лица с психическими и поведенческими расстройствами в стационар осуществляется в соответствие со статьей 125 Кодекса.

      31. Общими противопоказаниями для госпитализации в стационарные клинические отделения являются:

      1) наличие сопутствующих заболеваний, требующих лечения в стационарах другого профиля;

      2) инфекционные заболевания в период эпидемиологической опасности.

      32. При плановой госпитализации в стационарные клинические отделения республиканской организации психического здоровья, ЦПЗ заведующий или врач-психиатр (нарколог) клинического отделения, приемно-диагностического отделения осуществляет следующие мероприятия:

      1) идентификацию пациента;

      2) проверяет наличие и соответствие имеющейся медицинской и другой документации с приказом Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 29 сентября 2015 года № 761 "Об утверждении Правил оказания стационарной помощи" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 12204) (далее – приказ № 761), в случае необходимости направляет на прохождение регламентированных и (или) дополнительных обследований;

      3) проверяет наличие вступившего в законную силу решения суда о госпитализации, при наличии такового;

      4) оценивает психическое и соматическое состояние, результаты лабораторно-диагностических исследований, определяет необходимость оказания неотложной помощи на уровне приемно-диагностического отделения и (или) наличие показаний и противопоказаний для госпитализации;

      5) устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, режим наблюдения, лечебного питания и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      6) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907;

      7) при анонимном лечении пациента имя и отчество (при наличии), дата рождения, адрес проживания заполняются со слов пациента;

      8) обеспечивает введение информации в портал Бюро госпитализаций.

      33. При плановой госпитализации в стационарные клинические отделения республиканской организации психического здоровья, ЦПЗ лица с психическими и поведенческими расстройствами, вызванные употреблением ПАВ для лечения в анонимном порядке, заведующий или врач-психиатр (нарколог) клинического отделения или приемно-диагностического отделения, осуществляет следующие мероприятия:

      1) присваивает пациенту регистрационный медицинский код согласно приложению 3 к настоящему Стандарту.

      Данный код заполняется вместо фамилии пациента в медицинской учетной документации. Имя и отчество (при наличии), дата рождения, адрес проживания заполняется со слов пациента;

      2) направляет на прохождение обязательных и (или) дополнительных обследований;

      3) оценивает психическое и соматическое состояние, результаты лабораторно-диагностических исследований, определяет необходимость оказания неотложной помощи на уровне приемно-диагностического отделения и (или) наличие показаний и противопоказаний для госпитализации;

      4) устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, режим наблюдения, лечебного питания и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      5) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907;

      6) обеспечивает введение информации в портал Бюро госпитализаций.

      34. При госпитализации в стационарное клиническое отделение республиканской организации психического здоровья, ЦПЗ по экстренным показаниям, заведующий или врач-психиатр (нарколог) клинического отделения или приемно-диагностического отделения, или дежурный врач осуществляет следующие мероприятия:

      1) идентификацию пациента;

      2) оценивает психическое и соматическое состояния, результаты лабораторно-диагностических исследований и определяет необходимость оказания неотложной помощи на уровне приемно-диагностического отделения и (или) наличие показаний и противопоказаний для госпитализации;

      3) устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, режим наблюдения, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      4) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907;

      5) обеспечивает введение информации в портал Бюро госпитализаций.

      35. При плановой и экстренной госпитализации в стационарные клинические отделения республиканской организации психического здоровья, ЦПЗ средний медицинский работник клинического отделения или приемного покоя, по поручению заведующего или врача - психиатра (нарколога) клинического отделения или приемно-диагностического отделения, осуществляет следующие мероприятия:

      1) измеряет антропометрические данные;

      2) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907;

      3) вносит информацию в портал Бюро госпитализаций;

      4) выполняет врачебные назначения (при необходимости).

      36. При плановой госпитализации в психиатрическую больницу специализированного типа с интенсивным наблюдением дежурный врач осуществляет следующие мероприятия:

      1) проверяет наличие и соответствие имеющейся документации:

      вступившее в законную силу решение суда;

      документ удостоверяющий личность.

      Для приема лиц, содержащихся до вынесения постановления суда под арестом, предоставляется личное дело и справка об освобождении.

      2) проводит идентификацию пациента;

      3) оценивает психическое и соматическое состояние, результаты лабораторно-диагностических исследований, определяет необходимость оказания неотложной помощи на уровне приемно-диагностического отделения и (или) наличие показаний и противопоказаний для госпитализации;

      4) определяет отделение, устанавливает режим наблюдения, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      5) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907.

      37. При плановой госпитализации в психиатрическую больницу специализированного типа с интенсивным наблюдением средний медицинский работник отделения по поручению врача осуществляет следующие мероприятия:

      1) измеряет антропометрические данные;

      2) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907;

      3) организует санитарную обработку;

      4) выполняет врачебные назначения.

Параграф 2. Лечебные и диагностические мероприятия в стационарных отделениях организаций здравоохранения в области психического здоровья

      38. После поступления лица с психическими и поведенческими расстройствами в стационарное клиническое отделение, заведующий или врач-психиатр (нарколог) клинического отделения, осуществляет следующие мероприятия:

      1) проводит идентификацию пациента;

      2) проверяет наличие и соответствие имеющейся медицинской и другой документации в соответствии приказом № 761, в случае необходимости направляет на прохождение основных и (или) дополнительных обследований;

      3) проверяет наличие вступившего в законную силу решения суда о госпитализации (при наличии такового);

      4) оценивает психическое и соматическое состояния, результаты лабораторно-диагностических исследований, устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, режим наблюдения, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      5) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907.

      39. После поступления в стационарное клиническое отделение лица с психическими и поведенческими расстройствами, вызванные употреблением ПАВ, для лечения в анонимном порядке, заведующий или врач-психиатр (нарколог) клинического отделения, осуществляет следующие мероприятия:

      1) проверяет наличие и соответствие имеющейся медицинской и другой документации с приказом № 761, в случае необходимости направляет на прохождение регламентированных и (или) дополнительных обследований;

      2) оценивает психическое и соматическое состояния, результаты лабораторно-диагностических исследований, устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, режим наблюдения, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      3) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907, при этом: имя и отчество (при наличии), дата рождения, адрес проживания заполняются со слов пациента.

      40. После поступления лица в стационарное клиническое отделение психиатрической больницы специализированного типа с интенсивным наблюдением заведующий или врач-психиатр (нарколог) отделения осуществляет следующие мероприятия:

      1) проводит идентификацию пациента;

      2) оценивает психическое и соматическое состояния, режим наблюдения, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      3) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907.

      41. После поступления лица с психическими и поведенческими расстройствами в стационарное клиническое отделение республиканской организации психического здоровья, психиатрической больницы специализированного типа с интенсивным наблюдением, ЦПЗ медицинский психолог осуществляет следующие мероприятия:

      1) проводит идентификацию пациента;

      2) проводит психопрофилактику, психокоррекцию, психологическое консультирование пациента;

      3) проводит психодиагностические исследования и диагностическое наблюдение.

      42. Медицинский психолог, на постоянной основе, также осуществляет следующие мероприятия:

      1) проводит работу по обучению медицинского персонала в области медицинской, социальной психологии;

      2) оценивает эффективность проводимых психологических, лечебных и профилактических мероприятий;

      3) осуществляет ведение учетно-отчетной документации;

      4) предоставляет ежемесячно, не позднее 10 числа следующего за отчетным периодом непосредственному руководителю сведения о проделанной работе (количество консультаций, первичных и повторных экспериментально-психологических обследований, индивидуальных и групповых психокоррекционных занятий).

      43. После поступления лица в стационарное клиническое отделение республиканской организации психического здоровья, психиатрической больницы специализированного типа с интенсивным наблюдением, ЦПЗ медицинская сестра осуществляет следующие мероприятия:

      1) измерение антропометрических данных;

      2) заполнение первичной медицинской документации, утвержденной приказом № 907;

      3) выполнение врачебных назначений.

      44. При необходимости медико-социальная, трудовая реабилитация проводится в лечебно-трудовых мастерских.

      45. Пациенты, находящиеся на стационарном лечении и проходящие медико-социальную, трудовую реабилитацию в лечебно-трудовых мастерских, медикаментозное лечение и питание получают в соответствующих отделениях стационара на общих основаниях.

      46. В лечебно-трудовых мастерских оказывается содействие в трудоустройстве пациентов по окончании курса трудовой терапии.

      47. На каждого пациента, проходящего медико-социальную, трудовую реабилитацию в лечебно-трудовых мастерских заводится карта учета трудовой терапии с указанием медицинских назначений, видов рекомендуемого труда, оценкой трудовой терапии, которая по окончании пациентом курса трудовой терапии передается в ПЦПЗ.

      48. Направление на трудовую терапию в лечебно-трудовые мастерские пациентов, находящихся на стационарном лечении, осуществляется лечащим врачом. В ЦПЗ лечащий врач производит, согласно медицинским показаниям, предварительной отбор пациентов для направления их в лечебно-трудовые мастерские.

Параграф 3. Наблюдение в стационарных отделениях организаций здравоохранения в области психического здоровья

      49. Общий режим наблюдения – круглосуточное наблюдение без ограничения передвижения в отделении. Общий режим для пациентов устанавливается при:

      1) отсутствии опасности для себя и окружающих;

      2) способности соблюдения личной гигиены без посторонней помощи;

      3) Отсутствии психических и поведенческих расстройств и соматического расстройства, требующего иного режима наблюдения и содержания, указанных в пунктах 52, 53 настоящего Стандарта.

      50. Режим частичной госпитализации – возможность нахождения в отделении в дневное или ночное время с учетом необходимости его адаптации во внебольничных условиях. Режим частичной госпитализации устанавливается решением врачебной комиссии (далее – ВК) в составе двух врачей и предоставляется при:

      1) наличии критериев для наблюдения установленных пунктом 49 настоящего Стандарта;

      2) стабилизации психического состояния, требующего ежедневного, но не круглосуточного наблюдения.

      Режим частичной госпитализации не применяется для лиц, находящихся на принудительном лечении и экспертизе по определениям (постановлениям) судебно-следственных органов, а также лиц, госпитализированных для осуществления мер безопасности по решению суда.

      51. Режим лечебных отпусков – возможность нахождения вне отделения от нескольких часов до нескольких суток с целью постепенной адаптации к внебольничным условиям, решения бытовых и социальных вопросов, а также оценки достигнутого лечебного эффекта. Режим лечебных отпусков для пациентов предоставляется при:

      1) наличии критериев для наблюдения установленных пунктом 49 настоящего Стандарта;

      2) стабилизации психического состояния, не требующего ежедневного наблюдения.

      Режим лечебных отпусков не применяется для лиц, находящихся на принудительном лечении и экспертизе по определениям (постановлениям) судебно-следственных органов.

      52. Усиленный режим наблюдения – круглосуточное наблюдение и ограничение передвижения за пределами отделения. Усиленный режим наблюдения устанавливается для пациентов при:

      1) острых психических и поведенческих расстройствах, не представляющих опасности для себя и окружающих;

      2) способности соблюдения личной гигиены без посторонней помощи;

      3) отсутствии психического и соматического расстройства, требующего иного режима наблюдения и содержания, указанных в пункте 53 настоящего Стандарта.

      53. Строгий режим наблюдения – круглосуточное непрерывное наблюдение в наблюдательной палате, постоянное сопровождение медицинским персоналом в отделении и за его пределами. Строгий режим для пациентов устанавливается для пациентов при:

      1) непосредственной опасности для себя и окружающих;

      2) беспомощности, то есть неспособности самостоятельно удовлетворять свои жизненные потребности, при отсутствии надлежащего ухода;

      3) возможном нанесении существенного вреда здоровью, если лицо будет оставлено без наблюдения.

Параграф 4. Наблюдение в стационарных отделениях психиатрической больницы специализированного типа с интенсивным наблюдением

      54. Общий режим наблюдения – круглосуточное наблюдение с передвижением в отделении согласно распорядку дня, возможностью участия в трудотерапии за пределами отделения. Общий режим для пациентов устанавливается при:

      1) отсутствии опасности для себя и окружающих;

      2) способности соблюдения личной гигиены без посторонней помощи;

      3) отсутствии психических и поведенческих расстройств и соматического расстройства, требующего иного режима наблюдения и содержания, указанных в пунктах 55, 56 настоящего Стандарта.

      55. Усиленный режим наблюдения – круглосуточное наблюдение и ограничение передвижения в пределах отделения. Усиленный режим наблюдения для пациентов устанавливается при:

      1) острых психических и поведенческих расстройствах, не представляющих опасности для себя и окружающих;

      2) способности соблюдения личной гигиены без посторонней помощи;

      3) отсутствии психического и соматического расстройства, требующего иного режима наблюдения и содержания, указанных в пункте 56 настоящего Стандарта.

      56. Строгий режим наблюдения – круглосуточное непрерывное наблюдение в наблюдательной палате, постоянное сопровождение медицинским персоналом в отделении и за его пределами. Строгий режим для пациентов устанавливается при:

      1) непосредственной опасности для себя и окружающих;

      2) беспомощности, то есть неспособности самостоятельно удовлетворять свои жизненные потребности, при отсутствии надлежащего ухода;

      3) возможном нанесении существенного вреда здоровью, если лицо будет оставлено без наблюдения.

Параграф 5. Выписка из стационарных отделений организаций здравоохранения в области психического здоровья

      57. Выписка из стационарных клинических отделений производится по выздоровлении пациента или улучшении его психического состояния, когда не требуется дальнейшего стационарного лечения, а также по завершении обследования, экспертизы или мер безопасности, явившихся основаниями для помещения в стационар.

      58. Выписка пациента, находящегося в стационарных клинических отделениях добровольно, производится по его личному заявлению, заявлению его законного представителя или по решению его лечащего врача.

      59. Выписка пациента, госпитализированного в стационарные клинические отделения в принудительном порядке, производится по заключению ВКК, решению суда, постановлению прокурора.

      60. Выписка пациента, к которому по определению суда применены принудительные меры медицинского характера и меры безопасности, производится только по вступившему в силу определению суда.

      61. Выписка пациента из психиатрической больницы специализированного типа с интенсивным наблюдением к месту дальнейшего лечения осуществляется в сопровождении медицинских работников. Допускается сопровождение к месту дальнейшего лечения родственниками пациента.

      Информация о выписке больного направляется в суд, вынесший постановление о замене вида принудительного лечения, в территориальное Управление внутренних дел по месту жительства, родственникам больного.

      62. Пациенту, госпитализированному в стационарное клиническое отделение добровольно, отказывается в выписке, если ВКК установлены основания для госпитализации в принудительном порядке, предусмотренные пунктом 1 статьи 94 Кодекса. В таком случае вопросы о его пребывании в клиническом отделении, продлении госпитализации и выписке из стационара решаются в порядке, установленном пунктами 8, 9, 10 статьи 125 и пунктом 3 статьи 128 Кодекса.

      63. Руководитель республиканской организации психического здоровья, ЦПЗ организует введение данных в портал "Электронный регистр стационарных больных".

      64. После выписки медицинская карта стационарного больного хранится в архиве организации, в течении установленного срока в соответствии с приказом № 907.

Глава 4. Организация оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья в форме стационарозамещающей помощи

      65. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами в форме стационарозамещающей помощи оказывается в дневных стационарах республиканской организации психического здоровья, ЦПЗ.

      66. Госпитализация в дневной стационар осуществляется в плановом порядке.

      67. Показаниями для лечения в дневном стационаре лиц с психическими и поведенческими расстройствами являются:

      1) необходимость активной терапии лица с психическими и поведенческими расстройствами (стадия субкомпенсации, декомпенсации), не требующее круглосуточного наблюдения;

      2) обострение психических и поведенческих расстройств невротического или неврозоподобного уровня, не требующее круглосуточного наблюдения;

      3) необходимость постепенной адаптации к обычной жизненной обстановке, после получения курса лечения в круглосуточном стационаре;

      4) проведение обследований и экспертиз, не требующих круглосуточного стационарного наблюдения.

      68. Противопоказаниями для лечения в дневном стационаре являются:

      1) наличие сопутствующих заболеваний, требующих лечения в стационарах другого профиля;

      2) психопатологические состояния, требующие стационарного лечения по экстренным показаниям;

      3) наличие генерализованных судорожных приступов (более 1-го раза в месяц);

      4) инфекционные заболевания в период эпидемиологической опасности.

      69. Длительность лечения в дневном стационаре составляет не более 30 дней.

      В случаях ухудшения состояния пациента, требующего круглосуточного медицинского наблюдения и лечения, он госпитализируется в соответствующее стационарное отделение центра психического здоровья.

      70. Ежедневное время пребывания в дневном стационаре не менее 6 часов. В дневном стационаре предусматривается двухразовое питание с учетом времени приема психотропных препаратов.

      71. При госпитализации в дневной стационар лица с психическими и поведенческими расстройствами заведующий или врач-психиатр (нарколог) дневного стационара или приемно-диагностического отделения, осуществляет следующие мероприятия:

      1) проводит идентификацию пациента;

      2) проверяет наличие и соответствие имеющейся медицинской и другой документации, в случае необходимости направляет на прохождение регламентированных и (или) дополнительных обследований;

      3) оценивает психическое и соматическое состояние, а также результаты лабораторно-диагностических исследований, определяет наличие показаний и противопоказаний для госпитализации;

      4) устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      5) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907.

      72. При госпитализации в дневной стационар лица с психическими и поведенческими расстройствами, вызванными употреблением ПАВ для лечения в анонимном порядке, заведующий или врач- психиатр (нарколог) дневного стационара или приемно-диагностического отделения осуществляет следующие мероприятия:

      1) присваивает пациенту регистрационный медицинский код согласно приложению 3 к настоящему Стандарту;

      2) направляет на прохождение регламентированных и (или) дополнительных обследований;

      3) оценивает психическое и соматическое состояние, а также данные результаты лабораторно-диагностических исследований (при наличии), определяет наличие показаний и противопоказаний для госпитализации;

      4) устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      5) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907, при этом: имя и отчество (при наличии), дата рождения, адрес проживания заполняются со слов пациента.

      73. После поступления в дневной стационар лица с психическими и поведенческими расстройствами, заведующий или врач-психиатр (нарколог) дневного стационара осуществляет следующие мероприятия:

      1) проводит идентификацию пациента;

      2) проверяет наличие и соответствие имеющейся медицинской и другой документации;

      3) оценивает психическое и соматическое состояния, а также данные результатов лабораторно-диагностических исследований, устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      4) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907.

      74. После поступления в дневной стационар лица с психическими и поведенческими расстройствами, вызванными употреблением ПАВ для лечения в анонимном порядке, заведующий или врач-психиатр (нарколог) дневного стационара осуществляет следующие мероприятия:

      1) в случае необходимости направляет на прохождение регламентированных и (или) дополнительных обследований;

      2) оценивает психическое и соматическое состояния, результаты лабораторно-диагностических исследований, устанавливает предварительный диагноз, определяет объем дифференциальной диагностики, режим наблюдения, лечебное питание и другие лечебно-диагностические мероприятия в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      3) заполняет первичную медицинскую документацию, утвержденную приказом № 907, при этом: имя и отчество (при наличии), дата рождения, адрес проживания заполняются со слов пациента.

      75. После поступления в дневной стационар лица с психическими и поведенческими расстройствами медицинская сестра осуществляет следующие мероприятия:

      1) измерение антропометрических данных;

      2) заполнение первичной медицинской документации, утвержденной приказом № 907;

      3) выполнение врачебных назначений.

      76. Оказание медико-социальной помощи в дневном стационаре осуществляется согласно стандартам оказания специальных социальных услуг в области здравоохранения, утвержденным приказом № 630.

      77. Выписка производится по выздоровлении пациента или улучшении его психического состояния, когда возможен перевод на амбулаторное лечение, а также по завершению обследования, экспертизы, явившихся основаниями для помещения в дневной стационар.

      В день выписки пациента из дневного стационара составляется эпикриз, копия которого направляется в первичный центр психического здоровья, по месту жительства пациента, для приобщения его к медицинской карте амбулаторного больного.

      78. После выписки медицинская карта стационарного больного хранится в архиве организации в течении установленного срока.

Глава 5. Организация оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья в форме скорой медицинской помощи

      79. Скорая помощь предоставляется в виде скорой специализированной психиатрической помощи.

      80. Оказание скорой специализированной психиатрической помощи осуществляется специализированными бригадами, организованными в составе станции скорой медицинской помощи или ЦПЗ.

      81. Деятельность скорой специализированной психиатрической помощи регламентируется приказом № 450.

Глава 6. Организация оказания медико-социальной помощи в области психического здоровья при суицидальном поведении

      82. При выявлении участковым врачом или врачом общей практики амбулаторно-поликлинической организации (далее – АПО) лица с суицидальным поведением, обратившегося самостоятельно или при направлении психологами, осуществляются следующие мероприятия:

      1) оценка риска совершения суицида;

      2) определение плана наблюдения и лечения;

      3) оформление медицинской документации.

      83. Для несовершеннолетних, перед проведением обследования для оценки риска совершения суицида, необходимо получение разрешения законных представителей.

      84. Разрешение законных представителей на проведение обследования для оценки риска совершения суицида оформляется в письменном виде в произвольной форме и остается в медицинской документации. В случае невозможности получить разрешение, оценка риска проводится без их согласия при наличии признаков, соответствующих критериям регламентированным статьей 94 Кодекса.

      85. Оценка риска совершения суицида проводится в три этапа:

      1) определение необходимости проведения оценки риска совершения суицида;

      2) определение факторов риска совершения суицида, с оценкой предрасполагающих, усиливающих и защитных факторов;

      3) определение степени риска совершения суицида.

      86. Необходимость проведения оценки риска совершения суицида определяется на основании оценки психического состояния на момент осмотра и анамнестических сведений.

      87. При оценке психического состояния обращается внимание на:

      1) общий вид и поведение (оценка психомоторного состояния и функции волевой сферы – возбуждение, ступор, стереотипии, навязчивые действия, импульсивные поступки);

      2) эмоциональное состояние (оценка тревоги, страхов, беспокойства, напряжения); настроения – снижение (от нормальной грусти, через субклиническую депрессию до депрессии), повышение (от эйфории, через гипоманию до мании), смешанные состояния (одновременно депрессивные и маниакальные симптомы), гнев, злость, равнодушие; адекватности эмоций ситуации;

      3) мышление (нарушение формы мышления – ускорение или замедление его темпа (чрезмерная мелочность), задержка (внезапное затруднение движения мыслей, мышления), рассеянность или расщепление, персеверации (стереотипное повторение), обсессии (навязчивые мысли); нарушение мышления по содержанию – идеи);

      4) восприятие (нарушения – галлюцинации (восприятие несуществующих объектов), иллюзии (искаженное восприятие существующих объектов);

      5) высшие функции познания: память, способность к адекватной оценке реальности, к абстрактному мышлению и самосознанию (саморефлексии), а также к контролю собственных влечений (агрессивных, сексуальных).

      88. При сборе анамнестических сведений обращается внимание на:

      1) семейную среду с раннего детства и до настоящего времени, в том числе домашнее (бытовое) и(или) сексуальное насилие;

      2) семейную историю суицида и психических расстройств, в том числе расстройств, вызванных злоупотреблением алкоголя или наркотиками;

      3) несуицидальные самоповреждения;

      4) особенности психического развития, склада личности, обучения и профессиональной деятельности, круга интересов и увлечений, семейных взаимоотношений;

      5) при подозрении на наличие психического расстройства, начало появления симптомов, их связь с психосоциальными факторами;

      6) историю суицидального поведения (если есть) (количество предыдущих попыток суицида; для каждой попытки: когда произошла, обстоятельства и провоцирующие факторы; способ и его потенциальная летальность; степень предпринятых мер по планированию и сведению к минимуму риска обнаружения или препятствий (для попытки); употребление алкоголя и наркотиков перед попыткой; последствия и медицинская тяжесть последствий; отношение к попытке);

      7) психосоциальные ситуации и недавние потери (фактические, воспринимаемые или потенциальные): смерть дорогого человека или существа (идола, образца для подражания, или домашнего животного); разрыв отношений, развод или разъединение; межличностные конфликты, стрессовые или неблагополучные, или сложные отношения; проблемы с учебой; потеря работы или жилья; начало болезни близкого человека или дорогого существа; финансовые и юридические трудности; годовщина потери; переезд на новое место);

      8) если имеется ранее установленный диагноз, собирается информация об истории лечения (предыдущие и сопутствующие диагнозы, предшествующие госпитализации и другие виды лечения) и соблюдении назначенного лечения.

      89. Определение факторов риска совершения суицида проводится на основании данных психического состояния и анамнеза с распределением на три группы:

      1) первичные – психиатрические (психобиологические) факторы;

      2) вторичные – психосоциальные особенности и (или) соматические заболевания;

      3) третичные – демографические факторы.

      90. К первичным психиатрическим (психобиологическим) факторам относятся:

      1) суицидальные мысли, суицидальные планы (текущие или предыдущие), попытки самоубийства (включая отмененные или прерванные попытки);

      2) психические и поведенческие расстройства: безнадежность и возбуждение/тревога (в том числе бессонница);

      3) семейная история самоубийств.

      91. К вторичным (психосоциальным особенностям и(или) соматическим заболеваниям) факторам относятся:

      1) неблагоприятные события в детстве (травма детства (сексуальное и физическое насилие)), другое (разделение семьи, потеря родителей, ребенок отдан на воспитание в другую семью, и так далее);

      2) длительные неблагоприятные жизненные ситуации (изоляция, плохие отношения с семьей, запугивание, хроническая болезнь, ВИЧ/СПИД);

      3) острый психосоциальный стресс (недавняя потеря близкого человека), стрессовое событие (распад отношений, постановка диагноза или начало серьезного соматического заболевания).

      92. К третичным (демографическим) факторам относятся:

      1) пол:

      мужской - чаще завершенное самоубийство;

      женский - чаще суицидальные мысли и (или) попытка суицида;

      2) возраст:

      подростки и молодые мужчины;

      пожилые (оба пола);

      3) уязвимые интервалы:

      весна и (или) начало лета;

      предменструальный период;

      4) особые группы:

      родственники жертв суицида;

      жертвы чрезвычайных происшествий, катастроф, стихийных бедствий;

      представители сексуальных ориентаций отличных от гетеросексуальной;

      заключенные.

      93. К предрасполагающим факторам риска совершения суицида относятся:

      генетические и биологические факторы риска;

      семейная история самоубийств и проблемы психического здоровья;

      психические расстройства;

      употребление и (или) злоупотребление ПАВ;

      импульсивное и (или) агрессивное поведение;

      детская травма.

      94. К факторам защиты относятся:

      устойчивость;

      навыки решения проблем;

      самооценка;

      поиск помощи;

      социальная и семейная поддержка;

      религиозность;

      здоровый образ жизни.

      95. К потенциирующим факторам относятся:

      стрессовые жизненные события;

      наличие средств совершения суицида;

      безнадежность;

      психомоторное возбуждение;

      острые фазы психических расстройств;

      рискованное поведение.

      96. Определение степени риска совершения суицида осуществляется на основании соотношения факторов риска и определяются как:

      1) чрезвычайный риск – устанавливается при наличии суицидальных мыслей или попыток, сопровождаемых другими первичными и (или) вторичными и третичными факторами риска;

      2) умеренный риск – устанавливается при наличии одного или нескольких первичных факторов риска, за исключением суицидальных мыслей или попыток, сопровождаемых вторичными и третичными факторами риска;

      3) низкий риск – устанавливается при наличии вторичных и (или) третичных факторов риска, в отсутствие первичных факторов риска.

      97. При наличии у лица риска совершения суицида составляется план наблюдения и лечения, который включает:

      1) установление и поддержание терапевтического альянса;

      2) обеспечение безопасности пациента и безопасного окружения;

      3) определение параметров и плана лечения.

      98. Наличие у лица риска совершения суицида является показанием для проведения консультации взрослого или детского врача-психиатра (нарколога). Для организации консультации врач ПМСП в устной форме извещает врача-психиатра (нарколога).

      99. Установление и поддержание терапевтического альянса осуществляется путем:

      1) эмпатического (сопереживающего) понимания суицидальных мыслей и поведения;

      2) обеспечения реальной поддержки и подтверждения понимания уровня дискомфорта и страданий подростка;

      3) установления доверительного и взаимоуважительного отношения;

      4) обеспечения конфиденциальности (с объяснением необходимости информирования родителей (опекуна) в случае непосредственной опасности);

      5) укрепления желания жить (исследование существующего у него конфликта между желанием жить и совершить суицид, повышения восприятия возможных альтернатив суициду);

      6) контроля за собственными эмоциями и реакцией на суицидального пациента (обременяющее чувство ответственности, разочарование в связи с агрессивными и несоответствующими реакциями пациентов, тревога, повышенный интерес, сдержанность, раздражение, избегание, отрицание, пассивность).

      100. Обеспечение безопасности пациента и безопасного окружения осуществляется путем:

      обеспечения наблюдения и поддержки;

      ограничения доступа к средствам совершения суицида.

      101. Определение параметров и плана лечения:

      лечение проводится в наименее ограничивающей, но при этом максимально безопасной и эффективной обстановке. Выбор схемы лечения варьирует от принудительной госпитализации до периодических амбулаторных визитов.

      При определении плана и параметров лечения учитываются:

      степень суицидального риска;

      сопутствующие психические и поведенческие расстройства и другие заболевания;

      наличие прочной психосоциальной поддержки;

      способность обеспечить адекватную самопомощь, поддерживать надежную обратную связь с врачом и сотрудничать в лечении;

      возможная опасность для других.

      102. Лечение осуществляется в стационарных, стационарозамещающих и амбулаторных условиях.

      103. Показания для стационарного лечения в ЦПЗ:

      1) добровольно:

      госпитализация требуется – при наличии у лица с чрезвычайным риском совершения суицида, одного или нескольких усиливающих факторов, при отсутствии или недостаточности, защитных факторов;

      госпитализация показана – при наличии у лица с чрезвычайным риском совершения суицида, одного или нескольких усиливающих факторов и при наличии одного или нескольких защитных факторов;

      госпитализация рекомендуется – при наличии у лица с умеренным риском совершения суицида, одного или нескольких усиливающих факторов, при отсутствии или недостаточности защитных факторов;

      2) принудительная госпитализация осуществляется только при выявлении признаков, регламентированных статьей 94 Кодекса.

      104. Противопоказания для госпитализации в стационар ЦПЗ определяются в соответствии с критериями, указанными в пункте 31 настоящего Стандарта.

      105. Показания для стационарозамещающего лечения в ЦПЗ и организациях ПМСП:

      1) наличие показаний, указанных в пункте 67 настоящего Стандарта и отказе от стационарного лечения;

      2) отсутствие у лица с умеренным риском совершения суицида, усиливающих и защитных факторов.

      106. Противопоказания для стационарозамещающего лечения в ЦПЗ определяются в соответствии с критериями, установленными в пункте 68 настоящего Стандарта.

      Противопоказания для стационарозамещающего лечения в организациях ПМСП определяются в соответствии с критериями определенными правилами оказания стационарозамещающей помощи, утвержденными приказом Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 17 августа 2015 года № 669 (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 12106).

      107. Показания для амбулаторного лечения:

      1) наличие у лица с умеренным и (или) низким риском совершения суицида, одного или нескольких защитных факторов, при отсутствии усиливающих факторов;

      2) отказ от предложенного стационарного и стационарозамещающего лечения.

      108. Стационарозамещающее и (или) амбулаторное наблюдение и лечение лица, имеющего риск совершения суицида в организациях ПМСП осуществляется следующими специалистами (членами лечащей команды):

      1) участковым врачом или врачом общей практики;

      2) психологом;

      3) врачом-психиатром (наркологом).

      109. Меры предосторожности при выборе стационарозмещающего и амбулаторного лечения:

      1) определение графика наблюдения членами лечащей команды, в том числе и для оперативного реагирования при резком ухудшении состояния и (или) совершении суицидальной попытки;

      2) создание безопасных условий вокруг пациента, в которых задействованы семья, и/или родственники, и/или друзья,и/или законные представители (далее – лица, предоставляющие уход).

      110. Лечение лица с риском совершения суицида включает в себя:

      1) предоставление психологической поддержки, всеми членами лечащей команды;

      2) работа с текущими психосоциальными стрессорами;

      3) фармакологическое лечение (при необходимости).

      111. Предоставление психологической поддержки осуществляется при соблюдении этических принципов психологической помощи, включающих в себя:

      1) доброжелательное и безоценочное отношение;

      2) ориентация на нормы и ценности лица;

      3) запрет давать советы;

      4) разграничение личных и профессиональных отношений;

      5) использование существующего конфликта между желанием жить и совершить суицид;

      6) рассмотрение причины продолжения жизни и альтернативы суициду;

      7) высказывания веры в положительный исход;

      8) рассмотрение возможности обращения к специалисту службы в области психического здоровья.

      112. Работа с текущими психосоциальными стрессорами предполагает оценку степени выраженности и принятия мер по их устранению.

      К психосоциальным стрессорам относятся:

      1) заболевания у родителей и (или) близких родственников;

      2) жестокое обращение, игнорирование или издевательства;

      3) проблемы с успеваемостью (для подростка);

      4) семейные розни, проблемы в общении, отсутствие поддержки.

      113. Фармакологические средства для лечения лиц с риском совершения суицида применяются в соответствии с протоколами диагностики и лечения.

      114. При несоблюдении врачебных назначений, лечебного режима (приверженности к лечению) врачу необходимо:

      выяснить причину, и осуществить целенаправленный опрос в части:

      1) осознание лицом болезни и необходимости лечения;

      2) понимание рекомендованного плана лечения или дозировки лекарственных средств;

      3) наличие побочных эффектов лекарственных препаратов;

      4) наличие финансовых трудностей.

      Провести следующие мероприятия:

      1) создать терапевтический альянс;

      2) пересмотреть план лечения, с учетом потребностей и предпочтений конкретного пациента;

      3) провести психообразование, включающее в себя обучение о психических расстройствах, лекарствах и их побочных эффектах, склонности к суициду (суицидальности), важности роли психосоциальных стрессов в провоцировании или усугублении суицидальности или симптомов психических расстройств;

      4) напомнить по телефону или составить сообщение для пациента и/или лица предоставляющий уход о следующем приеме, частоте приема лекарства, необходимости времени для получения терапевтического эффекта, необходимости принимать лекарства, даже если состояние улучшилось, необходимости проконсультироваться с врачом перед прекращением приема лекарств и возможности обратиться к врачу, если возникнут проблемы или вопросы;

      5) выйти на связь с пациентом и/или лицом предоставляющим уход, если прием был пропущен.

      115. При амбулаторном наблюдении и лечении лица, имеющего риск совершения суицида, врач АПО заводит дополнительную медицинскую карту амбулаторного больного по форме 025/у, утвержденную приказом № 907, в которую вносится: согласие или отказ законных представителей (при обследовании несовершеннолетнего лица) или совершеннолетнего лица на обследование, результаты обследования, согласие или отказ законных представителей (при обследовании несовершеннолетнего лица) или совершеннолетнего на лечение, заключения консультантов, предпринятые шаги и обоснования действий по наблюдению и лечению.

      При ведении электронных медицинских карт амбулаторного больного, указанная в настоящем пункте информация, вносится в отдельную вкладку, доступ к которой имеют только врач ПМСП и врач-психиатр (нарколог) или детский врач-психиатр (нарколог).

Глава 7. Деятельность организаций здравоохранения оказывающих медико-социальную помощь в области психического здоровья

      116. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая во врачебной амбулатории, центре первичной медико-санитарной помощи (центр семейного здоровья) предусматривает:

      1) выявление лиц с психическими и поведенческими расстройствами и при необходимости направление их в кабинет психического здоровья, ПЦПЗ либо в ЦПЗ;

      2) диагностику, лечение лиц с пограничными психическими и поведенческими расстройствами;

      3) первичную профилактику психических и поведенческих расстройств среди населения с формированием групп риска развития психических и поведенческих расстройств.

      117. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в кабинете психического здоровья районной поликлиники или номерной районной поликлиники предусматривает:

      1) координацию оказания медико-социальной помощи лицам с психическими и поведенческими расстройствами на обслуживаемой территории;

      2) осуществление профилактического осмотра на выявление лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      3) проведение приема, консультации лиц, обращающихся за специализированной помощью;

      4) осуществление динамического наблюдения лиц с психическими и поведенческими расстройствами на обслуживаемой территории, своевременный перевод пациентов в соответствующие группы динамического наблюдения;

      5) проведение лечения лиц с психическими и поведенческими расстройствами согласно клинических протоколов диагностики и лечения;

      6) организацию консультации и госпитализации лиц с подозрением или установленным диагнозом психических и поведенческих расстройств на обследование или лечение в ПЦПЗ, ЦПЗ или в республиканскую организацию психического здоровья;

      7) проведение анализа причин отказов к получению стационарного лечения лиц с установленным диагнозом психических и поведенческих расстройств;

      8) осуществление консультации и патронажа на дому;

      9) ведение карты наблюдения за лицом с психическим (наркологическим) расстройством по форме № 030-2/у в соответствии с приказом № 907;

      118. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в ПЦПЗ предусматривает:

      1) координацию, мониторинг и анализ оказания медико-социальной помощи лицам с психическими и поведенческими расстройствами на обслуживаемой территории;

      2) осуществление профилактического осмотра на выявление лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      3) проведение приема, консультации лиц, обращающихся за специализированной помощью;

      4) постановку на учет лиц с психическими и поведенческими расстройствами проживающих на обслуживаемой территории;

      5) осуществление динамического наблюдения лиц с психическими и поведенческими расстройствами проживающих на обслуживаемой территории, своевременный перевод пациентов в соответствующие группы динамического наблюдения;

      6) оказание психотерапевтической, психологической и социальной помощи лицам с психическими и поведенческими расстройствами;

      7) проведение лечения лиц с психическими и поведенческими расстройствами согласно клинических протоколов диагностики и лечения;

      8) организацию консультации и госпитализации лиц с подозрением или с установленным диагнозом психического и поведенческого расстройства на обследование или лечение в ЦПЗ или в республиканскую организацию психического здоровья;

      9) достижение длительной и устойчивой ремиссии, мотивация на противорецидивную и поддерживающую терапию лиц, зависимых от ПАВ;

      10) проведение анализа причин отказов к получению стационарного лечения лиц с установленным диагнозом психических и поведенческих расстройств;

      11) осуществление консультации и патронажа на дому;

      12) консультативную помощь врачам ПМСП, иным специалистам врачебного профиля по вопросам диагностики и лечения психических и поведенческих расстройств;

      13) экспертизу временной нетрудоспособности больных;

      14) выдачу заключений, справок о психическом состоянии лица и (или) о нахождении на учете для оказания динамического наблюдения, по соответствующим запросам в рамках действующего законодательства;

      15) оформление медицинской документации для направления на медико-социальную экспертизу, принудительное лечение лиц, с зависимостью от ПАВ;

      16) участие в исследованиях по укреплению психического здоровья, повышению качества жизни, уровня психического благополучия населения, в том числе лиц с психическими и поведенческими расстройствами на обслуживаемой территории;

      17) реализацию мероприятий по повышению информированности населения в вопросах психического здоровья;

      18) обеспечение взаимодействия и преемственности амбулаторной и стационарной помощи;

      19) оказание медико-социальной помощи лицам с психическими и поведенческими расстройствами, проживающих в сельской местности по направлению врачей кабинетов психического здоровья;

      20) ведение медицинской документации в соответствии с приказом № 907.

      119. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в ЦПЗ предусматривает:

      1) координацию, мониторинг, анализ организационной, профилактической, лечебно-диагностической деятельности и развития службы охраны психического здоровья;

      2) оказание любых форм профилактической, консультативно-диагностической, лечебной, медико-социальной, реабилитационной помощи в области охраны психического здоровья, а также сопутствующих заболеваний у лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      3) организацию консультаций, госпитализации лиц с подозрением или установленным диагнозом психических и поведенческих расстройств на обследование или лечение в республиканской организации психического здоровья;

      4) участие в исследованиях по укреплению психического здоровья, повышению качества жизни, уровня психического благополучия населения, в том числе лиц с психическими и поведенческими расстройствами на региональном уровне;

      5) обеспечение взаимодействия и преемственности при предоставлении стационарной и амбулаторной помощи;

      6) оказание медико-социальной помощи лицам с психическими и поведенческими расстройствами, проживающим в сельской местности по направлению врачей кабинетов психического здоровья;

      7) консультативную помощь врачам ПМСП, а также иным специалистам врачебного профиля по вопросам диагностики и лечения психических и поведенческих расстройств;

      8) оформление медицинской документации для направления на медико-социальную экспертизу;

      9) экспертизу временной нетрудоспособности больных;

      10) выдачу заключений, справок о психическом состоянии лица по соответствующим запросам в рамках действующего законодательства;

      11) организацию информирования, обмена мнениями и опытом по вопросам охраны психического здоровья посредством всех имеющихся способов коммуникаций на региональном уровне;

      12) ведение медицинской документации.

      120. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в республиканской организации психического здоровья предусматривает:

      1) координацию, мониторинг и анализ научной, организационной, профилактической и лечебно-диагностической деятельности, участие в разработке проектов законодательных и иных нормативных правовых актов по вопросам охраны психического здоровья и развития службы;

      2) проведение, участие в исследованиях, разработка и внедрение мер, новых методов и методик, направленных на укрепление психического здоровья, повышение качества жизни, уровня психического благополучия населения, в том числе лиц с психическими и поведенческими расстройствами, на региональном, республиканском и международном уровнях;

      3) оказание любых форм профилактической, консультативно-диагностической, лечебной, медико-социальной, реабилитационной помощи в области охраны психического здоровья, а также сопутствующих заболеваний у лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      4) образовательную деятельность по вопросам охраны психического здоровья;

      5) консультативную помощь врачам ПМСП, иным специалистам врачебного профиля по вопросам диагностики и лечения психических и поведенческих расстройств;

      6) оформление медицинской документации для направления на медико-социальную экспертизу;

      7) экспертизу временной нетрудоспособности больных;

      8) выдачу заключений, справок о психическом состоянии лица, по соответствующим запросам в рамках действующего законодательства;

      9) организацию информирования, обмена мнениями и опытом по вопросам охраны психического здоровья посредством всех имеющихся способов коммуникаций на региональном, республиканском и международном уровнях;

      10) разработку, издание и реализацию аудиовизульной и электронно-информационной продукции для населения и отдельных групп, в том числе профессиональных по вопросам в области психического здоровья;

      11) взаимодействие, научное и научно-техническое сотрудничество с организациями, в том числе с международными по вопросам охраны психического здоровья.

      121. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в психиатрической больнице специализированного типа с интенсивным наблюдением предусматривает:

      1) координацию, мониторинг и анализ осуществления принудительных мер медицинского характера в отношении лиц, страдающих психическими и поведенческими расстройствами, совершивших общественно опасные деяния;

      2) осуществление принудительных мер медицинского характера в виде принудительного лечения в психиатрическом стационаре специализированного типа и психиатрическом стационаре специализированного типа с интенсивным наблюдением, в отношении лиц, страдающих психическими и поведенческими расстройствами, совершивших общественно опасные деяния;

      3) оказание специальных социальных услуг.

      122. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в стационарных отделениях предусматривает:

      1) предоставление специализированной психиатрической (наркологической, психотерапевтической, медико-психологической и медико-социальной) помощи населению в соответствии с клиническими протоколами диагностики и лечения;

      2) профилактику заболеваний психических и поведенческих расстройств:

      вторичная профилактика, направленная на предупреждение прогрессирования заболеваний психическими и поведенческими расстройствами, на ранних стадиях и их последствий;

      третичная профилактика, направленная на контролирование уже развившихся осложнений;

      3) реализацию мероприятий по снижению социальной стигматизации и дискриминации лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      4) реализацию мероприятий по снижению общественно-опасных действий лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      5) реализацию мероприятий информационно-пропагандистского характера по повышению информированности населения по вопросам психического здоровья;

      6) достижение терапевтической ремиссии для проведения трудовой терапии и ресоциализации лиц, страдающих психическими и поведенческими расстройствами;

      7) трудовую терапию и ресоциализацию лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      8) достижение длительной и устойчивой ремиссии, мотивация на противорецидивную и поддерживающую терапию лиц, зависимых от ПАВ;

      9) обеспечение взаимодействия и преемственности стационарных, стационарозамещающих и амбулаторных подразделений;

      10) анализ эффективности, оказываемой стационарной медико-социальной помощи по данным учетно-отчетной документации.

      123. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в общеклиническом отделе предусматривает:

      1) оказание консультативно-диагностической медицинской помощи;

      2) реализацию мероприятий по снижению социальной стигматизации и дискриминации лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      3) реализацию мероприятий информационно-пропагандистского характера по повышению информированности населения по вопросам психического здоровья.

      124. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая скорой специализированной психиатрической бригадой предусматривает:

      1) проведение психиатрического освидетельствования и оказание скорой специализированной психиатрической помощи во всех случаях, когда психическое состояние пациента требует безотлагательных медицинских мер, включая решение вопроса о применении лекарственной терапии;

      2) транспортировку нуждающихся лиц с психическими и поведенческими расстройствами в медицинские организации, оказывающие профильную круглосуточную помощь по направлениям врачей психиатров (наркологов).

      125. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в дневном стационаре предусматривает:

      1) лечение лиц с обострениями или декомпенсацией психических и поведенческих расстройств, нуждающихся в активной терапии, проведении комплекса лечебно-восстановительных мероприятий и не нуждающихся в круглосуточном стационарном наблюдении;

      2) долечивание пациентов, получивших основной курс лечения в круглосуточном стационаре и нуждаются в постепенной адаптации к обычной жизненной обстановке;

      3) оказание пациентам социально-правовой помощи, урегулирование трудовых бытовых вопросов;

      4) оказание медико-социальной помощи лицам с психическими и поведенческими расстройствами, при целесообразности по медицинским показаниям нахождения пациентов в условиях привычной микросоциальной среды;

      5) проведение анализа основных статистических показателей и эффективности оказываемой медико-социальной помощи лицам с психическими и поведенческими расстройствами;

      6) экспертизу временной нетрудоспособности больных;

      7) реализацию мероприятий по снижению социальной стигматизации и дискриминации лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      8) реализацию мероприятий информационно-пропагандистского характера по повышению информированности населения по вопросам психического здоровья;

      9) обеспечение взаимодействия и преемственности дневного стационара, стационарной и амбулаторной помощи;

      10) внедрение новых организационных форм, клинически эффективных и безопасных методов диагностики, лечения и реабилитации лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      11) мониторинг и анализ рационального расходования средств на бесплатное лечение больных с психическими и поведенческими расстройствами в дневном стационаре.

      126. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в центре временной адаптации и детоксикации предусматривает:

      1) определение степеней опьянения (интоксикации), вызванных употреблением ПАВ;

      2) принятие решения о необходимости госпитализации в условиях центра временной адаптации и детоксикации или об отказе в госпитализации;

      3) оказание медицинской помощи лицам, находящимся в состоянии средней степени опьянения (интоксикации) от алкоголя;

      4) мотивацию на прохождение программы медико-социальной реабилитации лиц, которым в процессе оказания помощи выставлен диагноз сформированной зависимости от ПАВ;

      5) организацию преемственности оказания наркологической помощи.

      127. Деятельность отделения медико-социальной реабилитации лиц с психическими и поведенческими расстройствами и отделения социальной реабилитации зависимостей организаций здравоохранения в области психического здоровья предусматривает:

      1) социализацию и трудовую реабилитацию лиц с психическими и поведенческими расстройствами;

      2) содействие в трудоустройстве и овладении лицами с психическими и поведенческими расстройствами новой профессии на предприятии или в учреждении социального обеспечения;

      3) организацию любого вида трудовой деятельности, за исключением отдельных видов профессиональной деятельности, а также работ, связанных с источниками повышенной опасности, согласно приказа Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 31 марта 2015 года № 188 "Об утверждении перечня медицинских психиатрических противопоказаний для осуществления отдельных видов профессиональной деятельности, а также работ, связанных с источником повышенной опасности" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 10858).

      128. Отделение медико-социальной реабилитации лиц с психическими и поведенческими расстройствами и отделение социальной реабилитации зависимостей могут заниматься реализацией производимых товаров и оказываемых услуг.

      129. Деятельность кабинета медицинского освидетельствования для установления факта употребления ПАВ и состояния опьянения предусматривает:

      1) круглосуточное освидетельствование для установления факта употребления психоактивного вещества и состояния опьянения;

      2) выдачу заключения по результатам освидетельствования установленного образца;

      3) ведение медицинской документации.

      130. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в кабинете анонимного лечения предусматривает:

      1) оказание амбулаторной специализированной медицинской помощи лицам, употребляющим с пагубными последствиями алкоголь и (или) другие ПАВ и с зависимостью от алкоголя и (или) других ПАВ в соответствии с протоколами диагностики и лечения;

      2) амбулаторно-поликлиническую помощь добровольно обратившимся больным, употребляющим с пагубными последствиями алкоголь и (или) другие ПАВ и с зависимостью от алкоголя и (или) других ПАВ;

      3) наблюдение, поддерживающую и противорецидивную терапию больных, прошедших лечение в наркологических отделениях;

      4) проведение анализа эффективности, оказываемой наркологической помощи.

      131. Медико-социальная помощь лицам с психическими и поведенческими расстройствами, оказываемая в пункте предоставления поддерживающей заместительной терапии предусматривает:

      1) услуги по программе заместительной терапии, включающей выдачу заместительных препаратов, психосоциальное консультирование в соответствии с утвержденным протоколом диагностики и лечения;

      2) повышение качества жизни и социальной адаптации пациентов с опиоидной зависимостью;

      3) снижение частоты и объема употребления нелегальных наркотических веществ;

      4) снижение риска передачи ВИЧ-инфекции и других сопутствующих заболеваний среди потребителей инъекционных наркотиков;

      5) увеличение приверженности к антиретровирусной терапии ВИЧ-инфицированных лиц, зависимых от опиоидов.

  Приложение 1
к Стандарту организации
оказания медико-социальной
помощи в области психического
здоровья населению
Республики Казахстан

Диагнозы психических и поведенческих расстройств по МКБ-10, входящие в компетенцию врачебного персонала первичной медико-санитарной помощи

      F06.6 Органическое эмоционально лабильное (астеническое) расстройство;

      F32.0 Депрессивный эпизод легкий;

      F43.2 Расстройство адаптации;

      F41.2 Смешанное тревожное и депрессивное расстройство;

      F45 Соматоформное расстройство;

      F54 Психологические и поведенческие факторы, связанные с нарушениями или болезнями, классифицированными в других рубриках;

      F55 Злоупотребление веществами, не вызывающими зависимость;

      F17.1 Пагубное употребление табака.

  Приложение 2
к Стандарту организации
оказания медико-социальной
помощи в области психического
здоровья населению
Республики Казахстан

Группы динамического наблюдения лиц с психическими и поведенческими расстройствами

Группа динамического наблюдения

Критерии взятия на учет для оказания динамического наблюдения лиц с психическими и поведенческими расстройствами

Частота наблюдения

Критерии перевода лица с психическим и поведенческим расстройством в другую группу

Критерии снятия с учета лица с психическим и поведенческим расстройством

1

2

3

4

5

6

1.

1 группа динамического психиатрического наблюдения

Лица склонные по своему психическому состоянию к социально-опасным действиям, в том числе, имеющие риск совершения насильственных действий сексуального характера в отношении несовершеннолетних, а также совершивших особо опасные деяния в состоянии невменяемости, и которым судом определены принудительные меры медицинского характера в виде амбулаторного принудительного лечения.

не менее одного раза в месяц

- отсутствие критериев включения, указанных в столбце 3 настоящей строки, не менее 12 месяцев

- отсутствие критериев, указанных в столбце 3, не менее 12 месяцев;
- изменение постоянного места жительства с выездом за пределы обслуживаемой территории;
- отсутствие каких-либо достоверных сведений о местонахождении в течение 12 месяцев;
- смерть, на основании медицинского свидетельства о смерти, и (или) подтвержденная данными в регистре прикрепленного населения.
Также для лиц с диагнозом F20 "Шизофрения", состоящим на учете во 2 группе динамического психиатрического наблюдения: в случае не установления группы инвалидности.

2.
.

2 группа динамического психиатрического наблюдения

Лица c психическими и поведенческими расстройствами имеющие инвалидность по психическому заболеванию;
лица с диагнозом F20 "Шизофрения" в течение одного года после установления (при этом в случае признания инвалидом он продолжает наблюдаться во 2 группе динамического психиатрического наблюдения).


3.

2А – лица с частыми и выраженными обострениями психотической симптоматики, декомпенсациями, нуждающиеся в психофармакотерапии.

не менее одного раза в три месяца

4.

2Б – лица со стабилизированными состояниями, с умеренно прогредиентным течением процесса и спонтанными ремиссиями.

не менее одного раза в шесть месяцев


5.

Группа динамического наркологического наблюдения

Лица склонные к социально-опасным действиям, вследствие клинических проявлений психических и поведенческих расстройств, вызванные злоупотреблением психоактивных веществ

не менее одного раза в месяц

отсутствие критериев включения, указанных в столбце 3 настоящей строки, не менее 12 месяцев

  Приложение 3
к Стандарту организации
оказания медико-социальной
помощи в области психического
здоровья населению
Республики Казахстан

Регистрационные медицинские коды, присваиваемые лицу с психическими и поведенческими расстройствами, вызванным употреблением психоактивных веществ для лечения в анонимном порядке

Область, город

Буквенное обозначение области, города

Порядковый номер медицинской карты стационарного больного

1

г. Астана

Z

****

2

г. Алматы

А

****

3

Алматинская область

В

****

4

Акмолинская область

С

****

5

Актюбинская область

D

****

6

Атырауская область

Е

****

7

Восточно-Казахстанская область

F

****

8

Жамбылская область

Н

****

9

Западно-Казахстанская область

L

****

10

Карагандинская область

М

****

11

Кызылординская область

N

****

12

Костанайская область

Р

****

13

Мангыстауская область

R

****

14

Туркестанская область

Х

****

15

Павлодарская область

S

****

16

Северо-Казахстанская область

Т

****

17

г. Шымкент

Y

****

  Приложение 2
к приказу Министра
здравоохранения
Республики Казахстан
от 24 сентября 2018 года
№ ҚР ДСМ-17

Перечень некоторых приказов Министерства здравоохранения Республики Казахстан, подлежащих признанию утратившими силу

      1) пункт 1 приказа исполняющего обязанности Министра здравоохранения Республики Казахстан от 5 января 2011 года № 2 "Об утверждении Положения о наркологических организациях (больницах, диспансерах)" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 6744, опубликован 28 апреля 2011 года в газете "Казахстанская правда" № 141 (26562);

      2) приказ исполняющего обязанности Министра здравоохранения Республики Казахстан от 6 января 2011 года № 15 "Об утверждении Положения о деятельности психиатрических организаций в Республике Казахстан" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 6776, опубликован 14 июня 2011 года в газете "Казахстанская правда" № 187 (26608);

      3) приказ Министра здравоохранения Республики Казахстан от 15 апреля 2014 года № 188 "Об утверждении стандарта организации оказания наркологической помощи населению Республики Казахстан" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 9427, опубликован в информационно-правовой системе "Әділет" 27 мая 2014 года);

      4) приказ Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 30 декабря 2014 года № 367 "О внесении изменений и дополнения в приказ исполняющего обязанности Министра здравоохранения Республики Казахстан от 5 января 2011 года № 2 "Об утверждении Положения о наркологических организациях (больницах, диспансерах)" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 10200);

      5) приказ Министра здравоохранения и социального развития Республики Казахстан от 9 ноября 2015 года № 852 "О внесении изменений в приказ исполняющего обязанности Министра здравоохранения Республики Казахстан от 6 января 2011 года № 15 "Об утверждении Положения о деятельности психиатрических организаций в Республике Казахстан" (зарегистрирован в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов за № 12379, опубликован в информационно-правовой системе "Әділет" 14 января 2016 года).